پس از سخنان امير مؤمنان عليه السلام هر يك از اصحاب وى نيز با سخنانى، نيروهاى قبيله خود را براى جنگ برانگيختند. از جمله: «سعيد بن قيس» در جمع يارانش برخاست و ضمن تجليل از مقام حضرت امير عليه السلام و ياران او، به معرّفى معاويه پرداخت و ياران خود را به جنگ با او تشويق كرد. [1]

پس از آمادگى دو سپاه، نبرد سختى در روز چهارشنبه درگرفت. با فرا رسيدن شب، دو طرف- بدون دستيابى به پيروزى نهايى- به قرارگاه خود بازگشتند [2].

امير مؤمنان عليه السلام روز پنج‌شنبه نماز صبح را خواند و پس از ايراد خطابه و تشويق سربازان به جنگ، اسبى طلبيد [3] و پس از سوار شدن، رو به قبله ايستاد و در حالى كه دستان خود را به آسمان بلند كرده بود عرضه داشت:

پروردگارا! گام‌ها به سوى تو حركت مى‌كند و بدن‌ها به رنج مى‌افتد و دل‌ها به وحشت و لرزه مى‌افتد و دست‌ها به سوى تو افراشته مى‌شود و ديدگان، مات تُوْانْد. سپس اين آيه را خواند. «پروردگارا! ميان ما و قوم ما به حقّ داورى كن كه تو بهترين داورانى.» [4]

در پايان، خطاب به سپاهيان فرمود:

«سيرُوا عَلى‌ بَرَكَةِ اللّهِ.» [5]

برويد خدا پشت و پناهتان.

[1] - وقعه صفين، ص 236

[2] - كامل ابن اثير، ج 3، ص 296

[3] - پيش از اين، مركب امام عليه السلام استر بود، امّا آن روز دستور داد اسبى كه پر يال و دراز دم بودو به خاطر نيرومندى‌اش دو لجامه بود و زمين را با دو دست مى‌كاويد، براى آن حضرت آماده كنند

[4] - اعراف ( 7)، آيه 89؛ (رَبَّنا افْتَحْ‌ بَيْنَنا وَ بَيْنَ‌ قَوْمِنا بِالْحَقِّ‌ وَ انْتَ‌ خَيْرُ الْفاتِحينَ‌)

[5] - وقعه صفين، ص 230؛ شرح ابن ابى الحديد، ج 5، ص 176