... بايد بدانيد آن كس كه فرار مى‌كند، خشم خدا را برمى‌انگيزد و خويش را نابود مى‌سازد و مذلّت جاودان و ننگ ابدى و سيه‌روزى را براى خود فراهم مى‌نمايد. شخص گريزان نه بر عمرش افزوده مى‌شود و نه موجب رضامندى پروردگارش مى‌شود. پس مرگ، بسى گواراتر از يافتن اين صفات ذميمه است. [1]

چهره مالك در جنگ‌

مالك اشتر مردى بلند قامت، درشت استخوان، لاغر ولى بسيار قوى و نيرومند بود. «مُنْقِذ» و «حِمْيَرْ» (فرزندان قيس) درباره مالك گفت و گو مى‌كردند. منقذ گفت: اگر انگيزه مالك چون عملش باشد، در ميان عرب همتايى ندارد. «حمير» گفت: عمل او بيانگر نيّت (خالصانه) اوست. [2]

مالك غرق در سلاح بود؛ چندان‌كه شناخته نمى‌شد. شمشيرى يمانى به كف داشت كه هرگاه در دست او مى‌چرخيد گمان مى‌رفت كه در آن، آبى جارى مى‌جوشد و هرزمان هوا را مى‌شكافت پرتو آن، چشم‌ها را خيره مى‌ساخت. [3]

«ابْنِ جُمْهان»، وقتى ديد آتش از شمشير او مى‌بارد و بهت‌آور به دشمن مى‌تازد، از پيكارش در شگفت ماند. به وى گفت: «خداوند، در برابر اين فداكارى در راه دفاع از امير مؤمنان عليه السلام و مسلمانان به تو پاداش خير دهد.» [4]

[1] - وقعه صفين، ص 256؛ كامل ابن اثير، ج 3، ص 304؛ تاريخ طبرى، ج 5، ص 25؛ شرح ابن ابى الحديد، ج 5، ص 204

[2] - وقعه صفين، ص 254-255

[3] - همان

[4] - همان