عمّار، دلاور مخلص و جنگجوى نستوهى بود كه عاشقانه مى‌جنگيد و شمشير مرگبارش مخالفان حقّ را به جهنّم مى‌فرستاد و براى مدافعان حقّ قوّت قلب بود؛ زيرا او بر پايه سخن رسول گرامى صلى الله عليه و آله كه فرموده بود:

«عمّار با حق مى‌زيد و حق با عمّار است» [1] ميزان حقّ بود و هر كس در جبهه او جهاد مى‌كرد يقين داشت كه مدافع حقّ است و در صورت كشته شدن جايگاهش بهشت است.

ميزان حق بودن عمّار ميان مسلمانان معروف بود؛ چندانكه گاهى براى تشخيص جبهه حقّ از باطل، به عمل و حضور عمّار استناد مى‌كردند. از جمله «ذى الكَلاع حمِيْرىِ» شامى، عموزاده خود را كه در سپاه عراق بود فراخواند و گفت: تو را فراخواندم تا درباره حديثى كه عمرو عاص از رسول خدا صلى الله عليه و آله نقل كرده است سخن گويم. سپس حديث را چنين نقل كرد كه رسول خدا فرمود: «مردم شام و عراق رو در روى هم قرار مى‌گيرند. در حالى كه در يكى از دو لشكر، حقّ و پيشواى هدايت است و عمار در كنار اوست.» [2] «ابُو نُوحْ» گفت:

سوگند به خدا عمّار در ميان ماست و بيش از همه در جنگ با شما اصرار دارد. دوست داشتم همه شما يك تن بوديد و من آن را ذبح مى‌كردم و نخست از تو كه پسر عمويم هستى آغاز مى‌نمودم ... چون ما بر حقّيم و شما بر باطل.

[1] - براى آگاهى بيشتر از سخنان پيامبر صلى الله عليه و آله درباره عمار به معجم رجال الحديث، ج 12، ص 267؛ طبقات ابن سعد، ج 3، ص 187؛ استيعاب، ج 2، ص 436 و وقعه صفين، ص 342 مراجعه شود

[2] - يَلْتَقِ‌ اهْلُ‌ الشّامِ‌ وَ اهْلُ‌ الْعِراقِ‌ وَ فى احْدَى الْكَتيبَتَيْنِ‌ الْحَقُّ‌ وَ امامُ‌ الْهُدى‌ وَ مَعَهُ‌ عَمّارُ بْنُ‌ ياسِر