دارى و به تو خواهد رسيد در حالى كه در رنج و عذابى». [1]

اكنون آن زمان موعود رسيده است. حضرت با اطمينان و تسليم در برابر آنچه كه رسول گرامى صلى الله عليه و آله پيش‌بينى كرده بود، فرمود: «لا الهَ الَّا اللّهُ وَاللّهُ اكْبَرُ؛ تاريخ تكرار مى‌شود [2]. ... امروز من براى فرزندان آنان مى‌نويسم همچنان كه رسول خدا صلى الله عليه و آله براى پدرانشان نوشت. [3]»

سرانجام، متن قرارداد با حذف عنوان اميرالمؤمنين بگونه‌اى كه مورد توافق طرفين بود نوشته شد، كه به برخى از مواد مهمّ آن اشاره مى‌كنيم:

1- دو طرف، تسليم حكم خدا در قرآن و سنّت پيامبر صلى الله عليه و آله باشند و آنچه برخلاف حكم قرآن و سنّت است براى از ميان بردن آن بكوشند.

2- «حَكَمَيْن» ابوموسى اشعرى و عمرو عاص هستند و بايد- تا زمانى كه از حقّ تجاوز نكنند- جان و مال و ناموسشان درامان باشد.

3- «حَكَمَيْن» و همه مسلمانان موظّفند حكم موافق قرآن و سنّت را بپذيرند و بدان عمل كنند.

4-تا زمان حُكْمِ حَكَمَيْن آتش بس برقرار است و هيچ‌يك از دو طرف حقّ تعرّض به ديگرى را ندارد.

5-داوران مى‌توانند براى داورى نقطه متوسّطى بين شام و عراق را اختيار كنند. و هيچ كس- بجز افرادى كه مورد توافق دو طرف باشند- حقّ شركت در مجلس داورى را ندارد. مدّت داورى نيز تا آخر ماه رمضان است.

[1] - شرح ابن ابى الحديد، ج 2، ص 232، وقعه صفين، ص 508 و الامامة والسّياسة، ج 1، ص 114

[2] - اين جمله معادل فرمايش آن حضرت: «سُنَّةً‌ بِسُنَّةٍ‌» آورده شده است

[3] - فَالْيَوْمَ‌ اكْتُبُها الى ابْنائِهِمْ‌ كَما كَتَبَها رَسُولُ‌ اللّهِ‌ الى آبائِهِمْ‌ سُنَّةً‌ وَ مِثْلاً وقعه صفين، ص 508؛ شرح ابن ابى الحديد، ج 2، ص 232 و تاريخ طبرى، ج 5، ص 52