قرارداد، نزد امير مؤمنان عليه السلام رفت و در حالى كه عدّه زيادى در حضور امام بودند گفت: مردم نقل مى‌كنند كه شما تحكيم را گمراهى دانسته و پايدارى بر آن را موجب كفر مى‌دانيد. [1]

امير مؤمنان عليه السلام لازم ديد براى تكذيب شايعات و روشن كردن افكار مردم به مسجد رود و خطابه‌اى ايراد نمايد. آن حضرت در ضمن سخنانش فرمود:

هر كس گمان كرده من از پيمان حكميّت منصرف شده‌ام دروغ گفته است و هر مسلمانى تحكيم را موجب گمراهى بداند خود گمراه‌تر است. [2]

هنوز سخن امام به پايان نرسيده بود كه فريادى از گوشه مسجد برخاست: اى على! افراد را در دين خدا شريك قرار دادى. «لا حُكْمَ الّا لِلَّهِ». به دنبال او فريادهاى «لا حُكْمَ الّا لِلَّهِ» فضاى مسجد را پر كرد. [3]

نتيجه تحريكات منافقين اين شد كه نه تنها خوارج به حال اول بازگشتند بلكه در كينه و عناد خود جدّى‌تر شدند. پس از پايان جلسه با خشم و نفرت بيش از پيش از شهر خارج شده، به اردوگاه سابق خود بازگشتند.

اجتماع داوران‌

معاويه كه مى‌ديد ماجراى حكميّت عدّه زيادى از سپاهيان عراق را برضدّ امير مؤمنان عليه السلام شورانده است سعى مى‌كرد هر چه زودتر با دستيابى به نتيجه مطلوبِ حَكَمِيَّت، جبهه مخالفت و سركشى عليه آن حضرت را

[1] - سيرة الأئمة الاثنى عشر، ج 1، ص 498؛ شرح نهج‌البلاغه خوئى، ج 4، ص 126

[2] - سيرة‌الائمة الاثنى عشر، ج 1، ص 489

[3] - شرح نهج‌البلاغه خوئى، ج 4، ص 127