على عليه السلام به آنان ابلاغ كرد: محمد بن ابى بكر شهيد شده است. مالك به دستور امام عليه السلام از همان جا به كوفه بازگشت. [1]

شهادت محمّد بن ابى‌بكر

محمد بن ابى بكر پس از دريافت نامه امير مؤمنان عليه السلام، نامه‌هاى معاويه و عمرو عاص را با لحن تند و قاطعى پاسخ داد. و مردم را به پيكار با مهاجمان دعوت كرد. و از نيروهايى كه اعلام آمادگى كرده بودند حدود دو هزار نفر را تحت فرماندهى كَنانَةِ بن بِشْر به سوى دشمن روان ساخت، و خود با دو هزار تن ديگر در پشت سر او قرار گرفت. در اوّلين برخورد بين دو سپاه، موج‌هاى پى در پى هجوم پيشتازان سپاه شام بر مدافعان و ياران محمد بن ابى‌بكر ارتش تدافعى كوچك مصر را در هم شكست. عمرو براى معاويه بن حُدَيج پيغام فرستاد و از او يارى خواست.

اندكى نگذشت كه معاويه با سپاهى انبوه ميدان را پر كرد.

مهاجمان با تمام نيرو در برابر كَنانه قرار گرفتند. كنانه وقتى ديد از شدّت در هم فشردگى دشمن، نمى‌تواند اسبش را حركت دهد، به زمين پريد، ياران او نيز پياده شدند. كنانه در حالى كه افراد دشمن را سخت مى‌كوبيد اين آيه را مى‌خواند:

(وَ ما كانَ لِنَفْسٍ أَنْ تَمُوتَ الَّا بِأِذْنِ اللَّهِ كِتاباً مُؤَجَّلًا) [2]

هيچ كس جز به اذن خدا نخواهد مرد. (مرگ) بر طبق سررسيدى است كه تعيين شده است.

و آن قدر جنگيد تا به شهادت رسيد.

[1] - الغارات، ج 1، ص 292-294؛ شرح ابن ابى‌الحديد، ج 6، ص 91

[2] - آل عمران ( 3)، آيه 145