عكس‌العمل انصار

سخنان حساب شده ابوبكر، سبب شد انصار از موضع قبلى خود تنزل كرده، در برابر مهاجران سر فرود بياورند، تنها حُبابِ بْنِ مُنْذَرْ برخاست و تهديد كرد كه اگر مهاجران با انصار كنار نيايند ما حكومت مستقلى به وجود خواهيم آورد. ولى عمر با استفاده از نقطه ضعف كلام او برخاست و گفت:

هيهات كه دو شمشير در يك غلاف نمى‌گنجد، به خدا سوگند عرب راضى نمى‌شود حكومت به شما واگذار شود، درحالى كه پيغمبر صلى الله عليه و آله از شما نيست. [1]

و سرانجام پس از كشمكش‌هايى كه بين مهاجران و انصار بر سر كسب قدرت، پديد آمد و اختلاف و رقابتى كه دو قبيله اوس و خزرج (از انصار) با هم پيدا كردند اسَيْدِ بْنِ حُضَيْر رئيس قبيله اوْس به سوى مهاجران اظهار تمايل كرد و به دنبال او بَشيرِ بْنِ سَعْد خزرجى نيز مردم را براى بيعت با مهاجران تحريك نمود، در نتيجه، كفّه خلافت به نفع ابوبكر سنگين و وى با پنج رأى به عنوان خليفه انتخاب شد. [2]

نتيجه‌اى كه پس از بررسى اجمالى اين حادثه مى‌توانيم بگيريم اين است كه جريان سقيفه و انتخاب ابوبكر، براساس اصول و ضوابط يك انتخاب صحيح نبوده است.

[1] - الامامة والسياسة، ج 1، ص 16-21 و كامل ابن اثير، ج 2، ص 328-329

[2] - اين پنج رأى عبارت بود از سه رأى خود آنان يعنى ابوبكر، عمر و ابوعبيده و دو رأى انصار يعنى بشير بن سعد و اسيد بن حُضَيْر و غير از اين پنج نفر بقيه دنباله‌رو بودند كه رييس قبيله به هر كس رأى مى‌داد آنان نيز بدون تأمل و تفكر رأى مى‌دادند و هيچ‌گونه استقلالى در رأى نداشتند