حجت مهاجران براى شايستگى خلافت، به او گفته شد (كه آن‌ها به خويشاوندى پيامبر صلى الله عليه و آله و اين‌كه خليفه بايد از قريش و از شاخه‌هاى درخت نبوّت باشد، احتجاج كرده‌اند) فرمود:

اين‌ها به درخت استناد كردند، ولى ميوه و ثمره آن را نابود ساختند. [1]

دومين عكس‌العمل امام عليه السلام پس از دفن پيامبر صلى الله عليه و آله بود. حضرت على عليه السلام و تعداد زيادى از بنى هاشم و ديگران در مسجد نشسته بودند.

برخى از كسانى كه با ابوبكر بيعت كرده بودند به دور آن حضرت و بنى‌هاشم جمع شدند و گفتند:

طايفه انصار و كسان ديگر با ابوبكر بيعت كرده‌اند، شما نيز با او بيعت كنيد و گرنه درباره شما با شمشير حكم مى‌كنيم.

حضرت على عليه السلام در جواب آنان فرمود:

من براى اين بيعت سزاوارترم، شما بايد با من بيعت كنيد، شما به موجب قرابت با رسول خدا صلى الله عليه و آله خلافت را از انصار گرفتيد، آن‌ها هم اين حق را به شما تسليم كردند، من نيز با شما چنين استدلال مى‌كنم. من در زمان حيات رسول خدا و نيز هنگام رحلت او نزديك‌ترين فرد به او بودم من وصى و وزير و حامل علم او هستم ...

من به كتاب خدا و سنت پيامبر صلى الله عليه و آله از همه آشناترم، و عواقب امور را بهتر از همه شما مى‌دانم و ثبات قدمم از شما بيشتر است، پس بر سر چه چيز نزاع داريد؟! [2]

عمر گفت: «تو را رها نمى‌كنيم مگر اينكه خواه و ناخواه بيعت كنى.»

[1] - «اِحْتَجُّوا بِالشَّجَرَةِ‌ وَ اضاعُوا الثَّمَرَةَ‌» ، نهج‌البلاغه، خ 66

[2] - احتجاج طبرسى، ج 1، ص 95 و الامامة والسياسة، ج 1، ص 18