قريش و بنى هاشم بر بنى اميّه تقدم داشت و از مزاياى بيشترى برخوردار بود. [1]

مدّتى نگذشت كه زراندوزان و دنيا دوستان، در سايه اين روش، از هر طريق ممكن به جمع‌آورى سيم و زر پرداختند. آنان بردگان را مى‌خريدند و بكارشان وامى‌داشتند تا ضمن تأمين زندگى خود، روزانه مبلغى به ارباب خويش بدهند.

قتل عمر

فيروز ايرانى، معروف به ابولؤلؤ، غلام مُغِيْرَه بود. او علاوه بر تأمين زندگى خود ناچاربود روزانه دو درهم به مغيره بپردازد. وى روزى در بازار، خليفه را ديد و از وى- درباره مقررى كه اربابش به او تحميل كرده بود- دادخواهى كرد ولى خليفه با بى‌اعتنايى گفت: در برابر كارآيى و تخصّص تو، اين مقرّرى زياد نيست؛ وانگهى شنيده‌ام تو مى‌توانى آسيابى بسازى كه با باد كار كند. آيا مى‌توانى چنين آسيابى براى من بسازى؟

فيروز كه از بى‌اعتنايى خليفه ناراحت شده بود گفت: آسيابى براى تو مى‌سازم كه همگان در شرق و غرب از آن سخن گويند، و سرانجام در ماه ذى‌الحجة سال 23 هجرت، او را به قتل رسانيد. [2]

[1] - مورّخان نمونه‌هايى از ارقام متفاوت از مقررى‌هاى سپاهيان و كارمندان را ذكر كرده‌اند، به عنوان مثال حقوق عباس بن عبدالمطلب در يك سال دوازده هزار درهم بود، در حالى كه حقوق يك سپاهى مصرى سيصد درهم بوده است. حقوق سالانۀ معاويه و پدر او پنج هزار درهم بود در حالى كه حقوق يك فرد عادى مكى كه مهاجرت نكرده بود ششصد درهم بود. حقوق هر يك از زنان پيغمبر شش هزار درهم بود. در حالى كه حقوق يك سپاهى يمنى 400 درهم بود (تاريخ يعقوبى، ج 2، ص 153 و كامل ابن اثير، ج 2، ص 502)

[2] - مروج الذهب، ج 2، ص 304 و 320؛ كامل، ابن اثير، ج 3، ص 49