كردند كه به عنوان نماينده آنان نزد عثمان رود و او را از اعمال خلاف سيره پيامبر صلى الله عليه و آله برحذر دارد. امير مؤمنان عليه السلام نزد عثمان رفت و او را نصيحت كرد. در قسمتى از سخنانش فرمود:

اى عثمان، خدا را در نظر بگير و بر جان خودت رحم كن ... بهترين بندگان خدا، پيشواى عادلى است كه هدايت يافته باشد و ديگران را نيز هدايت كند ... در مقابل مروان، آنگونه مباش كه وى تو را با كِبَرِ سن و گذشت عُمْر، هركجا خواهد سوق دهد .... [1]

قتل عثمان‌

به‌كار گماشتن بنى اميّه در دستگاه خلافت و مصدر ولايات، و سوء استفاده‌هاى فراوان آنان از اين موقعيّت، و روش خليفه در برابر انتقاد كنندگان كه از بزرگان صحابه به شمار مى‌رفتند، از جمله عواملى بود كه خشم و انزجار بسيارى از مردم مسلمان را بر ضدّ عثمان برانگيخت، و اعتراضات فردى، تبديل به نارضايتى عمومى شد.

عثمان در مقابله با اين نارضايتى عمومى، نامه‌هايى به برخى از عُمّال خود مانند معاويه (حاكم شام) و عَبْدُاللّهِ بْنِ سَعْد (فرماندار بصره) نوشت و از آنان براى سركوبى مخالفان كمك خواست. [2]

مسلمانان وقتى متوجّه شدند، خليفه به جاى تجديد نظر در روش خود، دست به چنين اقدامى زده است تصميم گرفتند كار را يكسره كنند.

[1] - نهج‌البلاغه، خ 164 «... فَلا تَكُونَنَّ‌ لِمَرْوانَ‌ سَيِّقَةً‌ يَسُوقُكَ‌ حَيْثُ‌ شاءَ بَعْدَ جَلالِ‌ السِّنِّ‌ وَ تَقَضِّى الْعُمُرِ»

[2] - براى آگاهى از متن نامه‌ها به الغدير، ج 9، مراجعه شود