زمين‌گيران بر آن، حسرت مى‌بردند. [1]

علاوه بر خوشحالى عمومى، عدّه‌اى از بزرگان صحابه يكى پس از ديگرى برخاستند و در جمع مردم با ايراد خطابه، مسرّت و رضايت قلبى خود را اظهار نموده، مردم را به پايدارى در برابر پيمان خود و تقويت پايه‌هاى حكومت جديد دعوت كردند، از جمله:

1- ثابت بن قيس، سخنگوى انصار:

اى امير مؤمنان! به خدا سوگند، اگر ديگران در زمامدارى، بر تو سبقت گرفتند، ولى در دين نتوانستند بر تو برترى پيدا كنند ... آنان به تو نيازمند بودند ولى تو به احدى نياز نداشتى. [2]

2- خُزَيْمَةِ بْنِ ثابِتْ:

اى امير مؤمنان! ما براى زمام امور خود جز تو را نشناختيم ....

تو پيش قدم‌ترين مردم در ايمان، و عارف‌ترين آنان نسبت به خدا، و سزاوارترين فرد نسبت به مقامات رسول خدا صلى الله عليه و آله هستى، آنچه ديگران دارند، تو نيز دارى، ولى كمالات و فضائل تو را ديگران ندارند. [3]

3- صَعْصَعَةِ بْنِ صَوْحان:

اى امير مؤمنان! مقام خلافت به واسطه تو زينت گرفت. خلافت به تو نيازمند است ولى تو به آن نياز ندارى. [4]

[1] - نهج‌البلاغه، خ 229 «وَ بَلَغَ‌ مِنْ‌ سُرُور النّاس بِبَيْعَتِهِمْ‌ ايّاىَ‌ انِ‌ ابْتَهَجَ‌ بِهَ‌ الصَّغيرُ وَ هَدَجَ‌ الَيْها الكبيرُ وَ تحامَلَ‌ نَحْوَهَا الْعَليلُ‌ وَ حَسَرَتْ‌ الَيْها الْكِعابُ‌.»

[2] - تاريخ يعقوبى، ج 2، ص 179

[3] - همان

[4] - همان