او به درخواست آنان اعتنايى نكرد.

برخورد شديدى ميان نيروهاى عثمان و اشغالگران، رخ داد و تا نزديك غروب ادامه يافت و پس از كشته شدن بسيارى از مدافعان و مجروح شدن تعداد زيادى از دو طرف، سرانجام با دخالت مردم، آتش‌بس برقرار شد و طرفين قرارداد صلح موقّتى نوشتند. موادّ قرارداد عبارت بود از:

استاندارى و مسجد و بيت‌المال همچنان در اختيار عثمان بن حنيف باشد.

طلحه و زبير و كسان آنان آزادند در هر جاى بصره رفت و آمد كنند.

هيچيك از دو طرف حقّ ايجاد مزاحمت نسبت به طرف ديگر را ندارند.

اين قرارداد تا وقتى معتبر است كه على عليه السلام برسد. پس از آن مردم در انتخاب صلح يا جنگ، آزادند.

با امضاى قرارداد، صلح ميان طرفين برقرار شد و عثمان بن حنيف به ياران خود دستور داد سلاح خود را كنار گذاشته، به منزل‌هايشان بروند.»

پيمان‌شكنى‌

سران سپاه، پس از استقرار در بصره با بزرگان قبائل تماس گرفته و با وعده‌هايى آنان را تطميع كردند؛ از اين رو بسيارى از دنيادوستان و رياست‌طلبان، دعوت آنان را اجابت كردند.

طلحه و زبير پس از محكم كردن كار خود، قرارداد را نقض كردند و در يك حمله شبانه به استاندارى، عثمان را دستگير كرده، سخت شكنجه‌

[1] - الْجَمَل للمفيد، ص 150-151 و كامل ابن اثير، ج 3، ص 214