«فَجَعَلَ اللَّهُ ... طاعَتَنا نِظاماً لِلْمِلَّةِ وَ امامَتَنا أَماناً لِلْفُرْقَةِ» [1]

خداوند اطاعت و پيروى از ما را رشته نظم و وفاق ملت [2] و رهبرى و پيشوايى ما را موجب امان از تفرقه و تشتت قرار داده است.

حضرت زهرا (س) در خطابه حماسى خود افقهاى بسيارى را گشود؛ از حمد و ثناى الهى گرفته تا نقش رسالت در تحول تاريخى عرب و حكمت دستورهاى اسلامى؛ اما با ژرف نگرى در اين خطبه مى‌توان دريافت كه همه موضوعات مطرح شده در مسير باز نمودن جايگاه ولايت و امامت در نظام اسلامى و تعيين و معرفى مصداق آن، چينش و سامان يافته است.

مى‌توان گفت مهم‌ترين هدفى كه در خطبه حضرت دنبال مى‌شود، فهماندن اين حقيقت به همگان است كه تنها راه ثمر بخشى و سامان پذيرى شريعت و يگانه محور وحدت، پذيرش ولايت اهل بيت- عليهم السلام- و سر سپردگى عملى به آن است.

حضرت زهرا (س) در اين بخش نورانى، آيين اسلام را به مجموعه‌اى متشكل از اعضا و ارگانهاى متعدد تشبيه كرده كه ثمر بخشى آن در درجه نخست نيازمند يك نظام فرماندهى است كه ميان همه زير مجموعه‌ها تعادل و توازنى نتيجه بخش برقرار سازد و در درجه دوم، وابسته به انسجام زير مجموعه‌ها با يكديگر و هماهنگى كامل آنها با خواسته‌هاى فرماندهى است.

از منظر دختر پيامبر (ص) جامعه آن گاه از ناهماهنگى و نابسامانى مى‌رهد

[1] . احتجاج، ج 1، ص 134

[2] . واژه ملت هر چند در عرف فارسى زبانان به معناى مردم و جامعه مى‌باشد، اما در فرهنگ‌قرآنى و روايى به معناى دين، شريعت و آيين الهى است. براى نمونه رجوع كنيد به سوره نساء، آيه 125