دشواريها را كه هر كدام سخت‌تر از مرحله قبل بود يكى پس از ديگرى گذراند.

الف. در مكه‌

حضرت فاطمه (س) در دوران غربت اسلام و تنهايى پيامبر (ص) در مكه ديده به جهان گشود؛ دورانى كه از دشوارترين و بحرانى‌ترين مقاطع تاريخ اسلام به شمار مى‌رود. فشار مشركان قريش بر پيامبر (ص) و يارانش لحظه به لحظه شديدتر مى‌شد. ابولهب، ام جميل (همسر ابولهب)، حَكَم بن عاص، عُقْبَة بن ابى معيط و تعدادى ديگر از سران شرك، با شيوه‌هاى مختلف، پيامبر (ص) را آزار مى‌دادند. [1]

ابولهب، برادرزاده خود را كه براى تبليغ آيينش ميان مردم مى‌رفت، دروغگو مى‌خواند و مردم را از نزديك شدن به وى بر حذر مى‌داشت. [2] كودكان بى تربيت و بردگان فرومايه به تحريك قريش، رسول خدا (ص) را در كوچه و بازار مسخره مى‌كردند و يا هنگام نمازشكمبه شتر بر روى آن حضرت مى‌ريختند. [3]

اين اذيت و آزارها نسبت به ياران تازه مسلمان پيامبر (ص) شدت بيش‌ترى داشت. حبس كردن، زدن، زير تابش آفتاب گرم نگاه داشتن، روى ريگهاى داغ و سوزنده خوابانيدن، گرسنه و تشنه نگاه داشتن و ريسمان به گردن بستن و در كوچه‌ها و خيابانها كشاندن، نمونه‌هايى از اين آزارها بود [4] كه برخى از آنان همچون ياسر و همسرش سميّه، زير شكنجه به شهادت رسيدند. [5]

زهرا (س) در چنين محيطى متولد شد و رشد كرد. بدون شك محيط شكنجه و خفقان مكه و وضعيت بسيار خطرناك و بحرانى پدر و تازه مسلمانان در

[1] . ر. ك: تاريخ يعقوبى، ج 2، ص 24

[2] . همان

[3] . همان

[4] . سيره ابن هشام، ج 1، ص 339 و سيره حلبى، ج 1، ص 297

[5] . الصحيح من سيرة النبى (ص)، ج 2، ص 38-39