ب. در مدينه‌

فاطمه (س) دوران سخت مكه را در پرتو صبر و بردبارى با موفقيت سپرى كرد و سه‌روز پس از هجرت رسول خدا (ص) به مدينه، همراه على (ع) رهسپار اين شهر شد. فاطمه (س) مسير طولانى حدود چهار صد و هفتاد كيلومترى مكه- مدينه را در زير آفتاب سوزان حجاز در حالى كه از يورش غافلگيرانه قريش بيمناك بود، طى كرد و در قبا به پدر ملحق و همراه آن حضرت وارد مدينه شد و در خانه ابو ايوب انصارى سكنى گزيد.

حضرت فاطمه (س) به امر خدا و موافقت پيامبر (ص) در سال دوم يا سوم هجرى [1] با على (ع) ازدواج كرد. مسائل و مشكلاتى كه پس از ازدواج و در زندگى انتخابى او و على (ع) پديد آمد، گرچه با سنخ مشكلات و دشواريهاى دوران مكّى ازجهاتى تفاوت داشت، اما از نظر حجم اندك نبود.

او با كسى ازدواج كرد كه در تقوا و شجاعت و انسانيت و اخلاق بى نظير بود؛ ولى در فقر و نادارىِ سختى به سر مى‌برد. همه دارايى على (ع) در وقت ازدواج، شمشيرى بود و زرهى و شترى. صورت جهيزيه سرور زنان عالم و دختر خاتم پيامبران چنان ساده و اندك بود كه زبانزد خاص و عام گرديد و حتى بنا به روايتى خود فاطمه هم از آن نگران شد و به پدر عرض كرد:

[پدرم!] تو مى‌دانى من اهل دنيا نيستم؛ اما وقتى در اين شب [عروسى‌] به اثاث فقيرانه‌ام مى‌نگرم، نگران مى‌شوم كه مبادا على بپرسد چه چيز همراه خود آورده‌اى!؟ پيامبر (ص) فرمود: مطمئن باش كه على براى هميشه از اين ازدواج خشنود خواهد بود. [2]

ميزان فقر على (ع) به حدى بود كه خانه در بيش‌تر روزها بى آذوقه بود.

[1] . بحارالانوار، ج 43، ص 92

[2] . الغدير، ج 2، ص 318