شما نسبت به ما باوفاتر و عادل‌تريد و رفتار نيكو داريد. اما آن‌ها، هم بر ما وهم بر منازلمان پيروزى يافتند و مالك الرقاب ما گشتند. مردم حمص دروازه‌هاى شهر خود را به روى لشكر هرقل بستند، ولى نسبت به مسلمين پيام فرستادند كه حكومت و عدالت آنان، از ظلم و اجحاف روميان برايشان محبوب‌تر است.» [1]

انسان‌دوستى مسلمانان‌

در جنگ بدر هفتاد نفر از نيروهاى دشمن به اسارت درآمدند. آن‌ها را به مدينه آوردند. پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله آن‌ها را ميان ياران خود تقسيم كرد. آن‌ها كه ديروز مسلمانان را عذاب مى‌دادند، از خانه‌هايشان اخراج مى‌كردند، اموالشان را به زور از آن‌ها مى‌گرفتند و رابطه خويشاوندى را قطع مى‌كردند، در دست مسلمانان ذليل گشته و زير بال رحمتشان قرار گرفتند. راستى آنان با اسيران چه برخوردى خواهند داشت؟ از چه راهى و چگونه انتقام خود را از آن‌ها خواهند گرفت؟

آنچه جريان يافت مخالف همه تصورات بود؛ آن‌ها نخواستند از اسيران جنگى انتقام بگيرند و فرصت را براى انتقام‌جويى غنيمت نشمردند، بلكه از سوى بزرگ پيشواى اسلام صلى الله عليه و آله در يك جمله فرمان صادر شد كه:

«اسْتَوصُوا بِالْاسْرى‌ خَيْراً»؛ [2]

با اسيران خود به نيكى برخورد كنيد.

مسلمانان از اين دستور نبوى اطاعت كردند و اسيران جنگى را در مال خود شريك ساختند تا حدّى كه برخى از آن‌ها اسير خود را در غذا بر خويشتن ترجيح مى‌دادند. [3]

نبيد بن وهب مى‌گويد: وقتى مرا از بدر به سوى مدينه مى‌آوردند، همراه گروهى از انصار بودم و چون به غذا مى‌نشستند، به من نان مى‌دادند و خودشان خرما مى‌خوردند و

1) - الدّعوة الى الاسلام، سير توماس، ص 72.

2) - الصحيح من سيرة النّبى صلى الله عليه و آله ، ج 5، ص 131 به نقل از: تاريخ طبرى، محمد بن جرير طبرى، ج 2، ص 159 و الكامل، ابن اثير، ج 2، ص 131 و سيره، ابن هشام، ج 2، ص 299.

3) - همان.