آرى چند روزى بيشتر از رحلت رسول خدا صلى الله عليه و آله نگذشته بود كه به فرمان ابوبكر و پيگيرى عمر، فدك به نفع دستگاه حاكم ضبط شد و حضرت فاطمه عليها السلام و فرزندانش از عايدات اين زمين كه پيامبر صلى الله عليه و آله به فرمان خدا به آنان بخشيده بود، محروم شدند.

يكى از علل غصب فدك كه با درنظر گرفتن فضاى آن روز جامعه اسلامى به‌خوبى قابل درك است، اين بود. غاصبان خلافت به‌خوبى دريافته بودند كه پايگاه اجتماعى اهل‌بيت پيامبر صلى الله عليه و آله از استحكام و قدرت معنوى خوبى برخوردار است و اگر توان مالى نيز داشته باشند، خطرى جدى حكومت تحميلى آنان را تهديد مى‌كند؛ از اين رو نخستين گامى كه برداشتند، اين بود كه توان مالى اهل بيت عليهم السلام را محدود ساختند، زيرا آنان مى‌پنداشتند اگر منابع اقتصادى اهل بيت عليهم السلام را محدود كنند و در نتيجه دست آنان از مال دنيا تهى گردد و نتوانند به نيازمندان كمك كنند، از محبوبيت آنان كاسته خواهد شد.

چنانكه يكى از سران كودتا به ابابكر گفت: مردم بنده دنيا هستند و جز آن هدفى ندارند. تو خمس و غنائم را از على عليه السلام بگير و فدك را از دستش بيرون آر هنگامى كه پيروانش دست او را خالى ببينند، رهايش خواهند ساخت و به جانب تو متمايل مى‌شوند. [1]

اگر چه تلاش حضرت زهرا عليها السلام در مبارزه براى بازپس‌گيرى فدك تنها توجه به جنبه اقتصادى آن نبود، ولى نبايد درآمدهاى حاصل از اراضى فدك و نقش آن را به‌عنوان يك اهرم اقتصادى ناديده گرفت، زيرا اگر فدك در دست غاصبان مى‌ماند از درآمد آن در جهت تثبيت حكومت‌

[1] - ناسخ التواريخ، زندگانى حضرت زهرا عليها السلام، ص 122