گرفت نشان مى‌دهد كه اين تحول اجتماعى منشأ صددرصد آسمانى داشت هيچ رنگى از قوميت در آن ديده نمى‌شود. در واقع، آنچه مايه پيروزى اسلام گرديد، خلوص و پاكى آن بود. تكيه بر نهاد پاك و توحيدى انسان بود كه گسترش اسلام را ممكن ساخت.

هرچند كه اسلام به دست اعراب نيرو گرفت و جامعه اسلامى ابتدا در سرزمين آنان تشكيل شد؛ اما، هيچ امتيازى براى اعراب منظور نگرديد. از ديدگاه تعاليم اسلامى عرب و عجم با هم تفاوتى ندارند مگر به تقوا. آفرينش اين ارزشها قلبها را مسخر اسلام كرد و انسانيّت مرده، دوباره زنده شد.

انقلاب اسلامى ايران‌

اگر انقلاب اسلامى را احياى دوباره اسلام بناميم سخنى به گزاف نگفته‌ايم. تاريخ به ما نشان مى‌دهد كه حكومت اسلامى در روزگار اوليه‌اش از خلوص و ماهيت دينى برخوردار بود، اما پس از آنكه به دست خلفاى ستم‌پيشه اموى و عباسى رسيد، رنگ قوميت به خود گرفت. زمانى اعراب، مدتى ايرانيان و روزگارى تركان، زمام امور را به دست گرفتند. زمانى هم كه جهان اسلام دچار تجزيه شد، هر كس به راه خود رفت.

چراغ عمر حكومت اسلامى خاموش گرديد و بسيارى از احكام اسلامى تعطيل شد.

انقلاب اسلامى ايران پس از آنكه روزگارى طولانى از سكوت و خاموشى اسلام مى‌گذشت، دوباره آن را زنده كرد. پرچمدار اين انقلاب مردى از سلاله پاك پيامبر بود كه جز به مصالح اسلام و مسلمانان نمى‌انديشيد و تمام هستى خود را وقف اسلام كرد. فراز و نشيبهاى انقلاب اسلامى نشان مى‌دهد كه «اصالت اسلامى انقلاب» و «صداقت رهبرى» آن دو اصل خدشه ناپذيرند.

وضعيت ايران هنگام انقلاب اسلامى‌

ايران، خاستگاه انقلاب اسلامى، سرزمينى است پهناور كه از موقعيت جغرافيايى و استراتژيكى ويژه‌اى برخوردار است. هنگام پيدايش انقلاب اسلامى اين كشور يكى از اعضاى كمربند امنيتى بود كه غرب براى جلوگيرى از نفوذ كمونيسم برگرد شوروى بسته‌