اين آيه‌ها از جانب خداوند نازل شد و اين عمل را، در مقابل رفتار مشركان‌ناچيز شمرد.

(يَسْئَلوُنَكَ عَنِ الشَّهْرِ الْحَرامِ قِتالٍ فيهِ قُلْ قِتالٌ فيهِ كَبيرٌ وَ صَدٌّ عَنْ سَبيلِ اللَّهِ وَ كُفْرٌ بِهِ وَالْمَسْجِدِ الْحَرامِ وَ اخْراجُ اهْلِهِ مِنْهُ اكْبَرُ عِنْدَاللَّهِ وَ الْفِتْنَةُ اكْبَرُ مِنَ الْقَتْلِ وَ لا يَزالوُنَ يُقاتِلوُنَكُمْ حَتىَّ يَرُدُّوكُمْ عَنْ دينِكُمْ انِ اسْتَطاعوُا ...) «1»

(اى پيامبر!) مردم از تو درباره جنگ در ماه حرام مى‌پرسند، بگو جنگ در آن گناه بزرگى است، ولى بازداشتن مردم از راه خدا و كفر به خدا و پايمال كردن حرمت حرم خدا و بيرون كردن اهل آن گناهى بس بزرگتر است و فتنه‌گرى بدتر از قتل است و كافران پيوسته با شما كارزار كنند تا آنكه اگر بتوانند شما را از دين برگردانند.

اين هياهوى مشركان كه مسلمانان حرمت ماههاى حرام را شكسته‌اند، يك ترفند تبليغاتى بود. آنان در حقيقت با ارزشها به جنگ ارزشها آمدند، اما خداوند بزرگ با برشمردن جنايتهاى آنان تبليغاتشان را خنثى كرد و يادآور شد كه فتنه‌گرها و جنگ‌طلبان و دشمنان راه خدا و انسانيت را نمى‌رسد كه درباره حرمت ماههاى حرام سخن بگويند.

گويا جنايتكاران از يكديگر درس مى‌گيرند. امروز هم مى‌بينيم سردمداران ستمگر استكبار جهانى از حربه‌اى به نام حقوق بشر عليه دولت جمهورى اسلامى ايران استفاده مى‌كنند؛ در حالى كه خود اندك ارزشى براى انسانها قائل نيستند و جاى جاى جهان در آتش فتنه و آشوبشان مى‌سوزد.

قوانين جزايى و حقوقى‌

جامعه اسلامى نيازمند قوانينى بود كه حقوق مردم را تأمين و ضمانت كند و نيز كسانى را كه كارهاى خلاف شرع مقدس انجام داده، حدود و مقررات الهى را نديده مى‌گيرند، كيفر دهد. كارهاى حرام از قبيل شراب‌خوارى، دزدى، زنا، رباخوارى و ...

حرام و ممنوع شد و كيفر آنها نيز تعيين گرديد. قوانين مربوط به ارث، ازدواج و طلاق، معاملات و نيز آنچه درباره احوال شخصيه است، تشريع شد. تكاليف دينى و اجتماعى‌

---------------

(1) - بقره، آِیه 215