جاذبه دارد و در فرصت مناسب بدان خواهند پيوست. «1»

سريه سعدبن‌ابى وقاص:

وى به همراه چندتن از مسلمانان مأموريت يافت تا كاروانى از قريش را مورد تعرض قرار دهند، اما كاروان رفته بود.

غزوه ابواء:

يك سال يا بيشتر پس از هجرت، رسول خدا (ص) خود به همراه تعدادى از مسلمانان به قصد برخورد با كاروان قريش و يكى از قبايل عرب بيرون رفت. اين سفر جنگى به عقد قراردادى با آن قبيله پايان يافت. «2»

غزوه بواط:

مقصد اين غزوه كاروانى از قريش بود به عدد صد نفر مرد جنگى و 2500 شتر. از آنجا كه امكان دستبرد زدن اين گروه به نواحى مدينه نيز مى‌رفت، رسول خدا (ص) به همراه دويست تن از جنگجويان اسلامى به سوى آنان حركت كرد، اما با گذشتن كاروان از اطراف مدينه برخوردى پيش نيامد. «3»

غزوه عشيره:

رسول خدا (ص) همراه دويست تن از مسلمانان به قصد تعرض به كاروان قريش از مدينه بيرون آمد. اين غزوه در واقع، حالت يك اردوى نظامى را داشت، چرا كه برخوردى پيش نيامد و سپاهيان مسلمان پس از چند روز توقف در منطقه‌اى به نام عشيره و عقد پيمان صلح با يكى از قبايل اطراف، به مدينه بازگشتند. «4»

سريّه عبداللّه‌بن جحش:

اين سريه در اوايل سال دوم هجرت رخ داد پيامبر اكرم (ص) عبدالله‌بن‌جحش را به همراه هشت يا دوازده تن از مهاجران به سوى مكه روانه ساخت. آن حضرت نامه‌اى به عبدالله داد و به او سفارش كرد كه تا دو روز راه پيموده، سپس آن را بگشايد و بعد از اطلاع بر مضمون نامه كسى را به همراهى مجبور نسازد. عبداللّه پس از دو روز راهپيمايى نامه را گشود. فرمان رسول خدا از اين قرار بود:

هر گاه در نامه‌ام نگريستى، همچنان رهسپار شو تا به نخله (ميان مكه و طائف) برسى.

آنجا در كمين كاروان قريش باش و اطلاعاتى درباره آنان به دست آور. «5»

---------------

(1) - تاريخ طبرى، ج 2، ص 402

(2) - همان، ص 403

(3) - همان، ص 405؛ مغازى، ج 1، ص 8

(4) - تاريخ طبرى، ج 2، ص 405-406

(5) - مغازى واقدى، ج 1، ص 9-10