با همه اين فشارها، عمرو شيوه‌هاى مبارزاتى خاصى در پيش گرفت. يكى از اين راهها، كمك به قيام حجر بن عدى در كوفه و مجروح شدن او در زد و خورد با مأموران امنيتى اموى بود. [1] راه ديگر آنكه در نماز جماعتى كه به امامت فرماندار كوفه برگزار مى‌شد، شركت نكرد و چون اين امر براى امويان گران آمد، معاويه به فرماندارش دستور داد كه به اجبار عمرو بن حمق را در نماز جماعت حاضر كند. [2]

شهادت عمرو

عمرو يكى از افرادى بود كه از طرف معاويه امان داشت، ولى به عهد خود وفا نكرد و با دستگيرى حجر بن عدى، عمرو بن حمق و «رفاعة بن شدّاد» را هم كه مخفيانه از كوفه خارج و در قلعه موصل پنهان شده بودند دستگير و به دستور معاويه قرار شد نه ضربه تازيانه به او بزنند، امّا با دو ضربه اوّل، عمرو بن حمق به شهادت رسيد. آنها سرش را جدا كرده، به شام نزد معاويه فرستادند و پيكر بى سر او را در موصل به خاك سپردند. [3] هم اكنون مرقد وى در موصل زيارتگاه مشتاقان است. [4]

سهل بن حنيف‌

سهل بن حنيف انصارى اوسى از نخستين ياران پيامبر (ص) است كه در تمام وقايع همراه رسول خدا (ص) بود. پس از هجرت، پيامبر (ص) يك بار سهل را برادر خود خواند و بار ديگر ميان او و على (ع)، عقد اخوت ايجاد كرد. [5] او از جمله مسلمانانى است كه در بيعت عقبه با رسول خدا (ص) بيعت كردند و يكى از دوازده نماينده‌اى است كه حضرت آنان را براى سازماندهى مسلمانان انتخاب كرد. [6]

[1] . كامل، ج 3، ص 474، اسدالغابه، ج 4، ص 100؛ تاريخ طبرى، ج 5، ص 258

[2] . تاريخ طبرى، ج 5، ص 179

[3] . كامل، ج 3، ص 477؛ اسدالغابه، ج 4، ص 100؛ تاريخ طبرى، ج 5، ص 265

[4] . تنقيح المقال، ج 2، ص 329؛ رجال كشى، ص 47

[5] . طبقات، ج 3، ص 23

[6] . اعيان الشيعه، ج 7، ص 321