حبيب بن مظاهر

حبيب بن مظاهر اسدى، صحابه بزرگوار پيامبر اسلام (ص)، جوانى‌اش همزمان با حكومت آن حضرت در مدينه بود و احاديث بسيارى از ايشان شنيد و با تعاليم و معارف روح بخش اسلام آشنا شد. [1]

پس از آن در زمره حواريون و شاگردان ويژه على بن ابى طالب درآمد و از حاملان علوم حضرت على (ع) شد. [2]

او در بسيارى از علوم، همچون فقه، تفسير، قرائت، حديث، ادبيات، جدل و مناظره و اخبار غيبى تبحّرى داشت كه در زمان خلافت امام على (ع) و پس از آن مايه شگفتى ديگران بود. [3] او تمام قرآن را حفظ بود. [4]

با انتقال پايگاه خلافت از مدينه به كوفه توسط امام على (ع) وى نيز در كوفه ساكن شد و در تمام جنگهاى آن حضرت شركت كرد [5] و در زمره شرطة الخميس بود. [6]

در عصر امام حسين (ع)

امام حسين (ع) تن به بيعت يزيد نداد و از مدينه به مكه هجرت كرد. اين خبر به شيعيان كوفه رسيد. آنها در منزل سليمان بن صرد جلسه‌اى تشكيل دادند و نتيجه جلسه آن شد كه نامه‌اى به امام نوشته و حضرت را به كوفه دعوت كردند. اين نخستين دعوت با امضاى چهار تن از بزرگان كوفه از جمله حبيب بن مظاهر فرستاده شد. [7]

پيوستن به كاروان كربلا

ابا عبداللَّه الحسين (ع) هنگام حركت به كوفه، ضمن نامه‌اى به حبيب نوشت:

[1] . ابصار العين فى انصار الحسين، ص 56

[2] . سفينة البحار، ج 1، ص 405

[3] . امالى منتخبه، ص 49؛ به نقل از كتاب حبيب بن مظاهر، ص 54-55

[4] . اعيان الشيعه، ج 4، ص 554

[5] . ابصار العين، ص 56

[6] . انصار الحسين، مهدى شمس الدين، ص 82

[7] . ارشاد، مفيد، ص 203؛ اعيان الشيعه، ج 4، ص 554