1. جنگ بدر

مقداد در اين جنگ، نخستين سوارى بود كه با دشمنان اسلام جنگيد. چون به گفته امير مؤمنان على (ع) او تنها اسب سوار مسلمانان در اين جنگ بود. [1]

پس از جنگ، رسول خدا (ص) يك سهم از غنايم را به مقداد داد و يك سهم نيز براى اسبش در نظر گرفت [2] و اين به جهت دلاورى مقداد بود كه با اسبش به درياى جمعيت دشمن حمله‌ور مى‌شد. در اين جنگ يكى از سرسخت‌ترين دشمنان اسلام و تكذيب كنندگان پيامبر (ص) يعنى نضر بن حارث به دست مقداد اسير شد و حضرت على (ع) به فرمان پيامبر (ص) گردنش را زد. [3]

2. نبرد احد

مقداد در اين نبرد، به اتّفاق زبير به فرماندهى سواره نظام سپاه منصوب شد. [4]

3. فتح مكّه‌

مقداد در سريه «نخله» و غزوه ذى قرد فرماندهى پيشتازان سپاه اسلام را عهده‌دار بود.

پيامبر (ص) در فتح مكّه تصميم گرفت شكوه سپاه اسلام را به ابوسفيان نشان دهد، به اين منظور قبيله‌هاى مختلف در حالى كه فرمانده و پرچمدارشان پيشاپيش آنان در حركت بودند، رژه رفتند. نخست قبيله بنى سليم با هزار جنگاور و دو پرچمدار كه يكى از پرچمها در دست اسب سوار ماهر اسلام يعنى مقداد بود، رژه رفت. [5]

مقداد در دوران سكوت‌

بحران خلافت پس از رحلت رسول اكرم (ص) زمينه‌اى براى آزمايش افراد ثابت قدم و تمايز آنها از اشخاص سست عنصر بود. در آن لحظه‌هاى حسّاس افرادى همچون مقداد، سلمان و ابوذر از حضرت على (ع) دست برنداشتند.

[1] . طبقات، ج 3، ص 162، دار صادر بيروت، و بحار، ج 19، ص 279

[2] . مغازى، ج 1، ص 102، مؤسسة الاعلمى بيروت

[3] . كامل، ج 2، ص 73، دار صادر، بيروت

[4] . همان مدرك، ص 152

[5] . فروغ ابديت، ج 2، ص 721