نمى‌كند و به كارهاى خطرناك دست مى‌يازد و در مسير هدف از هيچ تهديدى نمى‌هراسد، و همه بلاها را به جان مى‌خرد، حمزة بن عبدالمطلب از اين دست بود. او در ميدان رزم «مغامر» و «غشمشم» بود. [1]

از اين رو، در جنگ احد مى‌بينيم كه «جبير بن مطعم» به برده خود «وحشى» گفت: اگر على يا محمّد و يا حمزه را بكشى، تو را آزاد خواهم كرد. وحشى گفت: من حمزه را برايت خواهم كشت، چون او مردى است بى‌باك و در ميدان جنگ پيش روى خود را نمى‌بيند. [2]

رزم حمزه با دو شمشير از ديگر ويژگيهاى اوست. ابن سعد مى‌گويد:

حمزة بن عبدالمطلب در احد با دو شمشير پيش روى رسول خدا (ص) مى‌جنگيد و مى‌گفت:

من شير خدا هستم، و به پيش مى‌تاخت و بر مى‌گشت. [3]

يكى از برجسته‌ترين القاب حمزه كه نشانگر سلحشورى و رشادت وى در ميدانهاى نبرد است، «اسداللَّه و اسد رسوله» يعنى شير خدا و رسول بود.

رسول خدا (ص) پس از شهادت حمزه، خطاب به عمّه خود صفيه و دختر خود فاطمه (س) فرمود: مژده باد شما را، اكنون جبرئيل نزد من آمد و به من خبر داد كه در هفت آسمان نوشته شده است: حمزه پسر عبدالمطلب شير خدا و شير رسول خداست. [4]

همچنين گويند: حمزه روزهاى جمعه و شنبه را روزه‌دار بود و هنگامى كه در جنگ احد با دشمن روبه‌رو شد، روزه بود. [5]

حمزه پيوسته افتخارى درخشان براى خاندان عصمت و طهارت (ع) بود و همه آن انوار پاك به او مى‌باليدند؛ از جمله على (ع) در روز شورا به او افتخار كرده، فرمود:

شما را به خدا سوگند مى‌دهم، آيا در ميان شما كسى جز من هست كه عمويى مانند حمزه شير خدا و پيامبر و سرور شهيدان داشته باشد؟ [6]

[1] . اعيان الشيعه، ج 6، ص 244.

[2] . اعيان الشيعه، ج 6، ص 244؛ مناقب ابن شهر آشوب، ج 1، ص 192-193، كتابفروشى مصطفوى قم.

[3] . اعيان الشيعه، ج 6، ص 245؛ مستدرك حاكم، ص 194؛ سير اعلام النبلاء، ذهبى، ج 1، ص 131، دار المعارف مصر

[4] . مغازى، ج 1، ص 290؛ مستدرك حاكم، ج 3، ص 194.

[5] . مغازى، ج 1، ص 211.

[6] . خصال، صدوق، ج 1، ص 333.