در گماشتن چنين فردى به امارت كوفه اعتراض كردند. عثمان در مقابل اين اعتراض، با آنها مخالفت كرده، ولى اين گروه با همكارى حضرت امير مؤمنان (ع) توانستند حكم اسلام را درباره وليد به دست على (ع) اجرا كنند. [1] بر اثر اين جريان، عثمان مجبور شد وليد را از استاندارى كوفه بركنار و سعيد بن عاص را جايگزين او كند.

به دنبال آن حادثه، جندب و يارانش با حاكم جديد كوفه مخالفت كردند و اين سبب تبعيد آنها به شام شد. در شام نيز مبارزات آنها به اندازه‌اى ادامه يافت كه معاويه را به هراس انداخت و از بيم آنكه مردم شام شيفته او شوند، از خليفه خواست تا آنها را دوباره به كوفه برگرداند.

چون به كوفه آمدند، از روز نخست زبان به انتقاد گشودند و خليفه دستور تبعيد آنها را به حمص صادر كرد. [2]

جنگ جمل اوج فداكارى جندب‌

جندب كه آرزوى حكومتى همچون حكومت پيامبر (ص) را داشت، با آغاز خلافت امام على (ع)، براى آنكه سهمى در دفاع از حكومت مطلوبش داشته باشد، بر تلاش خود در جهت استقرار اهداف عالى امام افزود و با شركت در جنگ جمل به عنوان فرمانده بخشى از نيروهاى سواره نظام و بازوى قدرتمند امام (ع) انجام وظيفه كرد. [3]

يكى از ياران امام براى اتمام حجت و نجات جوانان قريش به آنان مى‌گويد:

اى جوانان قريش ... براى آغاز جنگ پافشارى نكنيد ... از مالك اشتر نخعى و جندب بن زهير بترسيد. مالك اشتر دامن زره خود را بالا زده و جندب بن زهير از خشم و رشادت، زره خود را شكافته است ... [4]

در اين جنگ، جندب حساسترين و خطرناكترين نقطه ميدان جنگ را براى رزم انتخاب كرد و آن نقطه، اطراف شتر عايشه بود، زيرا گروهى جنگجوى قوى و فدايى در اطراف شتر شمشير مى‌زدند و از شتر و سوارش به سختى محافظت مى‌كردند. جندب تنى چند از سران جمل را

[1] . مروج الذهب، ج 2، ص 335-336، دارالاندس، بيروت، (با تلخيص).

[2] . الغدير، ج 9، ص 35.

[3] . جمل، شيخ مفيد، ص 171.

[4] . همان مدرك، ص 194.