شهادت عمّار

هجوم همگانى در صفين آغاز شد، و سپاهيان امام على (ع) با نيروهاى شام درگير شدند

در اوج درگيرى، نيزه‌هاى «ابوعاديه عاملى» و «ابن جون سكسكى» به سوى عمّار نشانه رفت و او را به شهادت رساند. عمّار شب هنگام به شهادت رسيد و حضرت على (ع) بر پيكر وى نماز خواند و او را بدون غسل به خاك سپرد. [1]

پس از شهادت عمّار، معاويه، عمروعاص و پسرش درباره شهادت او گفتگو كردند و پسر عمروعاص سخن پيامبر (ص) درباره قتل عمار به وسيله ستمگران را نقل كرد.

معاويه نيز كه در صدد رفع اين ننگ از خود بود، ادّعا كرد كه اما او را نكشتيم، بلكه آن كسانى كه وى را به ميدان جنگ فرستادند، او را كشتند. در مقابل چنين حيله‌اى، امام على (ع) فرمود:

بنابراين، قاتل حمزه، پيامبر (ص) است، چون پيامبر (ص) وى را به صحنه نبرد آورد. [2]

هاشم مرقال‌

هاشم فرزند عتبه بن ابى وقاص قرشى زهرى، از آن جهت مرقال لقب گرفت كه در جنگ با حالتى خاص با سرعت به سوى ميدان نبرد مى‌دويد. [3] او در سال فتح مكّه (هشتم هجرى) مسلمان شد، از اين رو، در غزوه‌ها و جنگهاى پيامبر (ص) نامى از او نيامده است. او سخنورى مشهور و از مردان با فضيلت و تقوا و درستكار بود. [4]

هاشم در دوره خلفا

فعاليت هاشم در دوران خلافت عمر، فرماندهى يك ستون سواره را در جنگ يرموك عهده‌دار بود و در همين جنگ، يك چشم خود را از دست داده و به اعور معروف شد. او پس‌

[1] . مروج الذهب، ج 2، ص 381.

[2] . تاريخ طبرى، ج 5، ص 41؛ اعيان الشيعه، ج 8، ص 375.

[3] . رجال، شيخ طوسى، ص 61، مكتبة الحيدريّه نجف، 1381 ق؛ وقعۀ صفين، ص 328؛ معجم رجال الحديث، ج 19، ص 245، دار الزهراء بيروت، 1403 ق

[4] . تنقيح المقال، ج 3، ص 288.