سپس صعصعه گزارش كار خود را تقديم آن حضرت نمود و گفت: آنها بيشتر به يزيد بن قيس ارحبى گرايش دارند. امام نيز به سوى اين گروه از خوارج حركت كرد و آنها را موعظه نمود. آنها هم كه شش هزار نفر بودند، با حضرت برگشتند. [1]

بعد از آن، چون هنگام جنگ با خوارج سركش فرا رسيده بود، صعصعه از امام خواست كه اجازه بدهد تا او خوارج را نصيحت كند. آن حضرت فرمود: اشكالى ندارد، ولى از موعظه فراتر نرو. [2] نصيحتهاى صعصعه بر آنها تأثير نگذاشت و وارد جنگ شدند. در اين جنگ، صعصعه توانست با يارى ابو ايوب، رهبر خوارج يعنى عبداللَّه راسبى را به قتل برساند و سر بريده‌اش را نزد امام بياورد. [3]

صعصعه در زمان معاويه

يارى امام (ع) توسط صعصعه و دوستى آنها سبب شده بود تا معاويه كينه صعصعه را در دل بگيرد. از اين رو، پس از شهادت امام على (ع) بارها او را آزار داد و از او خواست تا امام را بر فراز منبر لعن كند، ولى صعصعه بر منبر رفت و از مردم خواست تا معاويه را لعن كنند. [4] بنا به گفته مسعودى، صعصعه از جمله ياران امام بود كه معاويه او را زندانى كرد. [5] سرانجام، مغيره حاكم كوفه، به دستور معاويه، صعصعه را به بحرين و يا جزيره ابن كامان (بين عمان و بحرين) تبعيد كرد و وى در همان جا به دار باقى شتافت. [6]

[1] . شرح نهج‌البلاغه، ابن ابى الحديد، ج 2، ص 278-279

[2] . عقد الفريد، ج 5، ص 101

[3] . مروج الذهب، ج 3، ص 47

[4] . رجال، كشّى، ص 68

[5] . مروج الذهب، ج 3، ص 41

[6] . اصابه، ج 2، ص 200