و كنيزكان خود را اگرخواستار پاكدامنى بودند مجبور به فحشا مسازيد تا چيزهاى گذراى زندگى را به دست آوريد.

ازدواج با زن پدر و دو خواهر

از جمله كارهاى ناپسندى كه اعراب دوران جاهليت مرتكب مى‌شدند، ازدواج با زن پدر و ازدواج با دو خواهر بطور همزمان بود. پس ازمرگ پدر، فرزندان او به ترتيب از بزرگ به كوچك مى‌توانستند با زن پدرشان از دواج كنند. هر كس مايل به اين امر بود، جامه خود را به نشانه ازدواج بر آن زن مى‌افكند و از آن پس بطور رسمى همسر وى به حساب مى‌آمد. [1] خداوند ممنوعيت اين كار را با نزول آيه زير اعلام فرمود:

(وَ لَا تَنْكِحُوا مانَكَحَ اباءُكُمْ مِنَ النِّساءِ الَّا ما قَدْ سَلَفَ إِنَّهُ كانَ فاحِشَةً وَ مَقْتاً وَ ساءَ سَبيلًا) [2]

و با آن زنان كه پدرانتان ازدواج كرده‌اند، ازدواج مكنيد، مگر آنچه (از ازدواج) تاكنون انجام گرفته است زيرا آن كارى زشت، مورد غضب خداوند و راه بدى است.

ازدواج با دو خواهر بطور همزمان نيز درميان عرب روزگار جاهليّت رايج بود.

اسلام ازدواج با خواهر زن پس از مرگ يا طلاق وى را جايز دانسته، اما ازدواج همزمان را ممنوع اعلام كرده است. قرآن كريم دراين باره مى‌فرمايد:

(حُرِّمَتْ عَلَيْكُمْ .... وَانْ تَجْمَعُوا بَيْنَ الْاخْتَينِ ...) [3]

.. و حرام است برشما كه بين دو خواهر جمع كنيد ...

[1] الميزان ، ج 8، ص 75 ـ 85.

[2] نساء، آيه 22.

[3] نساء، آيه 23.