بپردازد و دور از مزاحمت قدرتى متّحد و يكپارچه، نيرو بگيرد ومخالفان را به آ سانى از پا درآورد.

پس از آنكه مراكزمهم قدرت در جزيرة العرب مثل مكه و طائف زير نفوذ اسلام درآمد، مردم ساير نقاط مقاومت را بيهوده يافتند. عربها از گوشه وكنار به مدينه آمدند و جذب اسلام مى‌شدند. در سال نهم هجرت، اميران يمن، بحرين طايفه بزرگ بنوبكر وطائفه مسيحى مذهب بنى حنيفه، نمايندگانى به مدينه فرستادند و اسلام آوردند.

پس از تثبيت قدرت پيامبر (ص) درمدينه، برخورد با قبايل سركش نيز بسيار آسان شد، چرا كه هراندازه هم قدرت آنان زياد مى‌بود، ياراى مقابله با مسلمانان را نداشتند، چنان كه عليه برخى از قبايل ياغى، تنها حدود سيصد نفر فرستاده شد و آنان تسليم شدند و غنايم فراوانى به دست مسلمانان افتاد. [1]

ضعف سياسى يمن‌

يمن از ديرباز، محل نزاع و كشمكش ميان يهود و مسيحيت بود. روزگارى يهوديان در اين سرزمين حاكم بودند. آنان بناى بدرفتارى با مسيحيان را گذاشته، تعداد زيادى از آنان را در آتش انداختند. قيصر روم به پادشاه حبشه دستور داد تا بدان جا حمله برد و يهوديان را به جزاى كردار شان برساند. مسيحيان نيز پس ازمدتى بناى بد رفتارى گذاشته و عربهاى ساكن يمن را به ستوه آوردند. آنان از پادشاهان ايران عليه حبشيها كمك گرفته، آنان را بيرون راندند. ايرانيان تا دوره ظهور اسلام در اين ناحيه حكومت داشتند. [2]

پيدايش اسلام با ضعف ساسانيان همزمان شد و امپراتورى ايران تسلط چندانى بر يمن نداشت و اين بود كه وقتى حكومت مركزى اسلام در مدينه تشكيل شد، مردم يمن شامل عربها، مسيحيان و فرزندان نسلى كه از تركيب ايرانى با يمنى پديد آمده بود،

[1] كامل ابن اثير، ج 2، ص 285.

[2] همان مدرك ، ج 1، ص 492.