درس هفتم:: وضعيت اقتصادى‌و راههاى تجارى عرب جاهلى‌

سرزمين پهناور شبه جزيره عربستان، خشك و كم آب و علف است. باران در آن سرزمين بطور منظم نمى‌بارد و رودخانه پر آبى در آن جريان ندارد. آب آن بيشتر از سيلابهاى فصلى تأمين مى‌شود و كشاورزى تنها در چند نقطه محدود با استفاده از چاه و قنات و گاه سدّ، انجام مى‌شود. يمن، يثرب و طائف از جاهايى است كه زراعت در آن رايج است و چند نوع محصول كشاورزى از آن به دست مى‌آيد. [1]

ساكنان جاهاى آباد در روزگار جاهليت به كار زراعت و دامدارى مشغول بودند.

ساكنان صحرا و دامپرورى مى‌كردند و با پرورش شتر و گوسفند روزگار مى‌گذرانيدند.

صحرانشينان زندگى دشوارى داشتند و در پى آب و آذوقه از نقطه‌اى به نقطه ديگر مى‌كوچيدند. از آنجا كه غارت و چپاول ديگران يك منبع درآمد به شمار مى‌رفت، زورگويى در تنگناى معيشت مشروعيت داشت و قبيله غارتگر به اموال ديگران مانند

[1] براى اطلاع بيشتر ر.ك . تاريخ ايران بعد از اسلام ، بخش ((اسلام در مهد)).