قريش از بازارهاى بصره و دمشق گندم، زيتون، حبوبات، چوب، ابريشم، و از حبشه ادويه و از مصر پارچه‌هاى معروف به قبطى را حمل كرده و در بازارهاى جهانى به فروش مى‌رساندند. [1]

زمان سفر قريش با توجه به وضعيت آب و هواى سرزمينها گوناگون تنظيم شده بود. آنان در سال دو نوبت مسافرت مى‌كردند، زمستان و تابستان. سفر زمستانى به يمن و تابستانى به شام بود. مبتكر اين سفرهاى تجارى هاشم جد رسول خدا (ص) بوده است. [2]

قرآن كريم از اين دو سفر قريش چنين ياد كرده است:

(لِايلافِ قُرَيْشٍ ايلافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتاءِ وَالصَّيْفِ، فَلْيَعْبُدوُا رَبَ هذَا الْبَيْتِ الَّذى اطْعَمَهُمْ مِنْ جوُعٍ وَ امِنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ) [3]

به خاطر الفت و گردهمايى قريش، الفت و گرد هم آمدنى كه در كوچ زمستانه و تابستانه دادند. پس بايد پروردگار اين خانه را بپرستند، آنكه آنان را از گرسنگى (برهانيد و) سيرشان كرد و از بيمناكى (برهانيد و) به آنان ايمنى بخشيد.

رهايى از گرسنگى در سرزمين بى آب و علف عربستان و برخوردارى از امنيت در صحراهاى ترسناك و پر خطر، دو نعمت بزرگى بود كه خداوند به قريش ارزانى داشت. چنين پديده‌اى در بيابانهاى وحشت آفرين عربستان چيزى جز موهبت الهى نبود.

بازارهاى تجارى قريش‌

كالاهاى تجارى دو قسم بود، برخى از اقلام آن تنها در نقاط خاصى مصرف مى‌شد، مثل خوشبو كننده‌هاى يمن كه در معابد و قصرهاى حوزه مديترانه مصرف‌

[1] تـاريـخ الاسـلام ، حـسـن ابـراهـيم حسن ، ج 1 ، ص 61 ـ تاريخ تمدن اسلامى جرجى زيدان ، ص 37 .

[2] همان مدرك .

[3] قريش .