ايشان دو طرف محاسن خود را كوتاه‌تر از جلوى آن نگه مى‌داشت و موهاى زير چانه را هم مى‌چيد. همچنين از امام موسى كاظم 7 پرسيدند كه از روى ريش مى‌توان گرفت، حضرت فرمود از پهلوها مى‌توان اما از پيش رو نمى‌توان گرفت.[1]

علاوه بر آنچه ذكر شد، سيرۀ قطعيۀ متدينين نيز دلالت بر آن دارد كه در همه ادوار و طبقات، حفظ‌ محاسن و كوتاه كردن شارب، از اعمال پسنديده دينى شمرده مى‌شده و كسانى كه از اين سيره تخطى مى‌كرده‌اند، مورد پسند متدينين نبوده، متأثر از شيوه غير مسلمانان تلقى مى‌شدند.

در اين باره، نقل شده است كه روزى حضرت على 7 به فروشندگان جرّى (ماهى بى‌فلس) و مار ماهى و زمار مى‌فرمود: «اى فروشندگان مسخ شده‌هاى بنى‌اسرائيل و لشكر بنى مروان!» فردى از حضرت سؤال مى‌كند كه لشكر بنى مروان چه كسانى بودند؟ اميرالمؤمنين على 7 در پاسخ مى‌فرمايد:

«آنان مردمى بودند كه ريش‌ها را مى‌تراشيدند و سبيلها را تاب مى‌دادند و مسخ شدند.»[2]

از اين روايت به دست مى‌آيد كه تراشيدن ريش و بلند گذاشتن سبيل، عادات مسلمين و متدينين نبوده است.

2-1-2. آيات و روايات: عالمان اسلامى براى مذمت تراش ريش به آيه ذيل استناد مى‌ورزند. قرآن از قول شيطان نقل مى‌كند:

وَلَأُضِلَّنَّهُمْ‌ وَلَأُمَنِّيَنَّهُمْ‌ وَلَأَمُرَنَّهُمْ‌ فَلَيُبَتِّكُنَّ‌ آذَانَ‌ الْأَنْعَامِ‌ وَلَأَمُرَنَّهُمْ‌ فَلَيُغَيِّرُنَّ‌ خَلْقَ‌ اللّهِ‌ وَمَن يَتَّخِذِ الشَّيْطَانَ‌ وَلِيّاً مِن دُونِ‌ اللّهِ‌ فَقَدْ خَسِرَ خُسْرَاناً مُبِيناً. (نساء: 119)

[1] . بحار الانوار، محمد باقر مجلسى، ج 73، ص 113

[2] . اصول كافى، محمد بن يعقوب بن اسحاق كلينى، تصحيح و تعليق از على اكبر غفارى، چاپ چهارم، ص 346