حاصل آنكه محاسن جزء خلقت مرد است و خداوند براى آن حكمتى نهاده است. پس تراشيدن آن مذموم و خلاف تدبير الهى است. امام صادق 7 مى‌فرمايد:

كَانَ‌ رَسُولُ‌ اللّهِ‌ 6، يَزْجُرُ الرَّجُلَ‌ يَتَشَبَّهُ‌ بِالنِّسَاءِ.[1]

رسول خدا 6 مرد را از مانندسازى خود به زنان بازمى‌داشت.

در جمع‌بندى ميان آيه و احاديث ذكر شده در اين قسمت، اين نتيجه حاصل مى‌شود كه محاسن براى مرد مطابق طبيعت و فطرت او است و زدودن آن، ناپسند مى‌باشد.

آيه دوم: قرآن كريم بارها، پيامبر 6 را دعوت به تبعيت از دين حنيف يعنى دين حضرت ابراهيم 7 نموده است.[2] از جمله مى‌فرمايد:

فَأَقِمْ‌ وَجْهَكَ‌ لِلدِّينِ‌ حَنِيفاً فِطْرَتَ‌ اللَّهِ‌ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ‌ عَلَيْهَا لاَ تَبْدِيلَ‌ لِخَلْقِ‌ اللَّهِ‌ ذلِكَ‌ الدِّينُ‌ الْقَيِّمُ‌ وَلكِنَّ‌ أَكْثَرَ النَّاسِ‌ لاَ يَعْلَمُونَ‌. (روم: 30)

يعنى پس روى خود را متوجه آيين خالص پروردگار كن! اين فطرتى است كه خداوند، انسانها را بر آن آفريده؛ دگرگونى در آفرينش الهى نيست. اين است آيين استوار؛ ولى اكثر مردم نمى‌دانند!

خداوند در اين آيه (همچون آيه قبلى) برپايى آيين حنيف را مطابق فطرت بشرى مى‌داند. يكى از سنت‌هاى ماندگار آيين خالص حضرت ابراهيم 7 باقى گذاشتن محاسن است. از امام صادق 7 نقل شده كه خداوند بر ابراهيم حنيف، به ده چيز دستور داد كه مظهر پاكى و پاكيزگى است، محاسن گذاشتن

[1] . ميزان الحكمه، محمد محمدى رى شهرى، ترجمه حميد رضا شيخى، ج 6، ص 2664

[2] . براى نمونه: نساء (4)، آيه 125؛ آل‌عمران (3)، آيه 95؛ انعام (6)، آيه 161؛ نحل (16)؛ آيه 123 و يونس (10)، آيه 105