مراد شانه است؛ شانه زدن جلب روزى مى‌كند و موى را نيكو مى‌سازد و حاجت را روا مى‌دارد و بر قوت جنسى مى‌افزايد و بلغم را برطرف مى‌كند.

رسول اللَّه 6 محاسن خود را از طرف پايين چهل بار شانه مى‌زد و از بالا هفت بار و مى‌فرمود: شانه زدن هوش انسان را زياد مى‌كند و بلغم را از بين مى‌برد.

آنچنان كه از احاديث استنباط مى‌شود چند چيز در خصوص موى سر، تأكيد شده است.

اول: شانه زدن؛ شانه زدن يا برس زدن مو، براى رشد و تنظيم آنها، بويژه حالت دادن آنها لازم است. خصوصاً آنكه جنس شانه از مواد طبيعى مثل چوب باشد. اگر شانه كردن در هواى آزاد صورت گيرد، بهتر است. استعمال شانه ديگران، سبب انتقال عفونت‌ها و ميكروب‌ها مى‌گردد.[1]

دوم: شستشو؛ امام صادق 7 مى‌فرمايد:

غَسْلُ الرَّأْسِ بِالْخِطْمِىِّ فِى كُلِّ جُمُعَةٍ امَانٌ مِنَ الْبَرَصِ وَالْجُنُونِ.[2] سر را در هر جمعه با گل خطمى شستن، امان از پيسى و جنون است.

كارشناسان علم پزشكى نيز بر امر شستن به موقع موى سر تأكيد بسيار دارند.[3]

سوم: استفاده از مواد تقويت كننده و خوشبو كننده؛ در احاديث، براى حفظ بهتر و سلامتى مو، استفاده از برخى گياهان و مانند آن، سفارش شده است. نقل شده كه رسول خدا 6، حسين بن على 7 و امام باقر 7 با رنگ مخصوصى بنام «كتم» خضاب مى‌كردند. امام سجاد 7 نيز، با حنا خضاب مى‌كرد. [4]

[1] اولِین دانشگاه و آخرِین پِیامبر ج15 ص219 و 220

[2] فرع کافِی ج6ص504

[3] اولِین دانشگاه و آخرِین پِیامبر ج15 ص219

[4] سنن النبِی 6 ص93