همچنين روايت شده است كه پيامبر 6 از انواع روغن استفاده مى‌نمود و قبل از محاسن، سر خود را روغن مى‌ماليد. از عطريات نيز زياد استفاده مى‌كرد؛ به طورى كه در محاسن و سر مباركش اثر آن پيدا بود. [1]از امام صادق 7 سؤال شد، خضاب كردن محاسن و موى سر، چه حكم دارد؟ حضرت پاسخ داد كه سنت است.[2] البته چون پيامبر 6 و ائمه 7 از مواد طبيعى براى خضاب استفاده مى‌كردند، لذا اين مواد خاصيت تقويتى و بهداشتى داشتند. ضمن آنكه مانعى براى وضو يا غسل نبودند.

2-2-2 .اندازه موى سر

درباره كوتاه كردن يا نكردن موى سر، اخبار و مطالب گوناگون و گاه به ظاهر متضادى رسيده است. برخى از اخبار دلالت دارد بر اينكه مو از بن تراشيده شود.

امام صادق 7 تراشيدن موى سر را با تيغ از اخلاق پيامبران مى‌داند.[3]

در مقابل، روايات ديگر، دلالت بر نگهدارى موى سر مى‌كند. از جمله پيامبر 6 فرمود:

الشَّعْرُ الْحَسَنُ مُنْ كِسْوَةِ اللَّهِ فَأَكْرِمُوهُ. [4]

موى زيبا پوششى خدايى است، پس آن را ارج نهيد.

در جمع‌بندى ميان دو گونه روايات، مى‌توان اين طور نتيجه گرفت كه داشتن مو، زينت است و نعمتى از ناحيه خداوند كه فوايدى در بر دارد. پس مى‌توان از اين نعمت بهره جست، اما به شرط آنكه در حفظ و نگهدارى آن، هم از

[1] همان،ص100 و 101

[2] همان،ص104

[3] همان،ص96

[4] مِیزان الحکمة ،ج2،ص776