و زيان بدنى گردد، شايسته است از اين عمل پرهيز شود. چنان كه بسيارى از متخصصين، عمل خالكوبى را به دليل آلودگى سوزن يا مواد رنگى، ناقل امراضى همچون عفونتهاى چركى، عفونتهاى ويروسى، بروز آلرژى، ايجاد زخم و سرطان پوست مى‌دانند. علاوه بر آنكه گاه فرد از شكل خالكوبى خود خسته شده و چون به سادگى نمى‌تواند آن را بر طرف نمايد، دچار عوارض روحى نيز مى‌گردد.[1]

2-5-2. عطر:

از جمله مواردى كه جز سنت اسلامى شمرده مى‌شود، استفاده از عطر يا مواد خوشبو كننده است. امام رضا 7 مى‌فرمايد:

لاَيَنْبَغِى لِلرَّجُلِ‌ أَنْ‌ يَدَعَ‌ الطِّيبَ‌ فِى كُلِّ‌ يَوْمٍ‌.[2]

براى مرد سزاوار نيست كه در هيچ روزى استعمال بوى خوش را ترك كند.

و نيز مى‌فرمايند:

اَلطِّيبُ‌ مِنْ‌ أَخْلَاقِ‌الْأَنْبِيَاءِ.[3]

استعمال بوى خوش از اخلاق پيامبران است.

از امام صادق 7 نقل شده است كه رسول خدا 6، بيش از آن مقدارى كه براى خوراك خرج مى‌كرد، براى خريد عطر پول مى‌داد.[4]

همچنين از جمله اخلاقيات پيامبر 6 آن بود كه اگر عطرى به ايشان تعارف مى‌شد، خود را به آن معطر مى‌ساخت و مى‌فرمود:

[1] . مقاله آنچه همگان بايد درباره تتو يا خالكوبى بدانند، امير ديوانى، نشريه حمايت، 82/10/17

[2] . وسائل الشيعه ج 2، ص 142

[3] . همان

[4] . سنن النبى 6، ص 97