لازم به ذكر است، اينكه مى‌گوييم آرايش و زينت با فطرت طبيعى زن سازگارتر است، مرادمان جنس زن بطور مطلق است. اعم از دوشيزگان، زنان داراى همسر و بيوگان.

البته بحث زينت براى مردان نيز مطرح است. اما بسيارى از امورى كه براى زنان مجاز دانسته شده، براى مردان جايز نيست، مانند پوشيدن لباس ابريشم و استفاده از طلاجات. از اين رو مسئله زينت و آرايش براى زنان، دامنه وسيع‌ترى نسبت به مردان دارد. حتى در مواردى اين عمل براى زنان از قلمرو مباح خارج و به وادى مستحب مؤكد وارد مى‌شود، مانند آرايش و زينت زن براى شوهر.[1] و فقيهان بزرگوار فتوا داده‌اند كه اين موضوع گاه به مرز وجوب مى‌رسد.

به طور كلى براى بانوان، زي احكام آراستگى ظاهرى 55 فتاوا ص : 54 نت و آرايش، اشكال ندارد، به شرط آن‌كه در مقابل نامحرم آن را بپوشاند.[2]

تأكيد بيشتر آرايش و زينت براى زنان، از آنجا ناشى مى‌شود كه خداوند دو جنس مرد و زن را آفريد تا در سايه پيوند زناشويى، موجبات آرامش و مودت و رحمت را ميانشان برقرار سازد.

قرآن كريم مى‌فرمايد:

(وَمِنْ آيَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُم مِنْ أَنفُسِكُمْ أَزْوَاجاً لِّتَسْكُنُوا إِلَيْهَا وَجَعَلَ بَيْنَكُم مَوَدَّةً وَرَحْمَةً إِنَّ فِي ذلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ.) (روم: 21)

و از نشانه‌هاى او اينكه از (نوع) خودتان همسرانى براى شما آفريد تا به آنها آرام گيريد، و ميانشان دوستى و رحمت نهاد. آرى، در اين (نعمت) براى مردمى كه مى‌انديشند قطعاً نشانه‌هايى است.

[1]. ازدواج در اسلام، علِی مشکِینِی، ترجمه احمد جنتِی، ص 150.

[2]. احکام خانواده (رساله نمونه)، عبدالرحِیم موگهِی، ص 303.