3- وام گيرنده تنها بعد از گرفتن مال، مالك مى‌شود هر چند در آن تصرف نكرده‌باشد. (1)

4- در قرض لازم نيست صيغه بخوانند، بلكه اگر چيزى را به نيّت قرض به كسى بدهد و او هم به همين قصد بگيرد، صحيح است.

(م 2273)

5- اگر در صيغه قرض براى پرداخت آن مدتى قرار دهند، طلبكار پيش از تمام شدن آن مدت نمى‌تواند طلب خود را مطالبه كند، ولى اگر مدت نداشته باشد، طلبكار هر وقت بخواهد، مى‌تواند طلب خود را مطالبه كند.

6- اگر طلبكار، طلب خود را مطالبه كند، چنانچه بدهكار بتواند بدهى خود را بدهد بايد فورى آن را بپردازد و اگر تأخير بيندازد، گنهكار است.

7- اگر بدهكار غير از خانه‌اى كه در آن نشسته و اثاثيه منزل و چيزهاى ديگرى كه به آنها احتياج دارد، چيزى نداشته باشد طلبكار نمى‌تواند طلب خود را از او مطالبه نمايد، بلكه بايد صبر كند تا بتواند بدهى خود را بدهد. (م 2275- 2277)

رباى قرضى‌

رباى قرضى كه عذاب شديدى بر آن وارد شده، آن است كه مالى را قرض دهد، به شرط اينكه قرض گيرنده، بيشتر از آن مال را برگرداند. تفاوتى نمى‌كند كه اين شرط به طور صريح گفته شود، يا طبق توافق قبلى باشد؛ به گونه‌اى كه قرض بر اساس آن شرط واقع شود. (2)

--------------------------

1- تحرِیر الوسِیله، ج 1، ص 653، مسائل 5 ـ 6.

2- همان، ص 652، مسأله 9.