2- مال حلال مخلوط به حرام‌

اگر مال حلال با مال حرام به طورى مخلوط شود كه انسان نتواند آنها را از يكديگر تشخيص دهد و صاحب مال حرام ومقدار آن، هيچ كدام معلوم نباشد، بايد خمس تمام سال را بدهد و بعد از دادن خمس، بقيه مال حلال مى‌شود. (م 1813)

اگر مال حلال با حرام مخلوط شود و انسان مقدار حرام را بداند، ولى صاحب آن را نشناسد، بايد آن مقدار را به نيّت صاحبش صدقه بدهد و احتياط واجب آن است كه از حاكم شرع هم اذن بگيرد. (م 1814)

اگر مال حلال با حرام مخلوط شود و انسان مقدار حرام را نداند، ولى صاحبش را بشناسد، بايد يكديگر را راضى نمايند و چنانچه صاحب مال راضى نشود، در صورتى كه انسان بداند چيز معيّنى مال او است و شك كند كه بيشتر از آن هم مال او هست يانه، بايد چيزى را كه يقين دارد مال او است به او بدهد و احتياط مستحب آن است مقدار بيشترى را كه احتمال مى‌دهد مال او است، به او بدهد. (م 1815)

اگر مال حلالى با حرام مخلوط شودو مقدار حرام معلوم باشد و انسان بداند كه صاحب آن را چند نفر معيّن بيرون نيست، ولى نتواند بفهمد كيست، به احتياط واجب بايد از تمام آنان تحصيل رضايت نمايد و اگر ممكن نگرديد بايد قرعه بيندازد و به نام هر كس افتاد، مال را به او بدهند. (م 1818)

اگر خمس مال حلال مخلوط به حرام را بدهد، يا مالى كه صاحبش را نمى‌شناسد به نيّت او صدقه بدهد، بعد از آن كه صاحبش پيدا شد، بنابراحتياط واجب، بايد به مقدار مالش به او بدهد. (م 1817)