التَّقْديرُ نِصْفُ الْعَيْشِ. [1]

اندازه‌گيرى، نيمى از زندگى است.

منظور از «تقدير» در اين گفتار، حسابگرى، سنجيدن ميزان دخل و خرج و به اندازه خرج كردن است.

امام على 7، افسار گسيختگى و عدم حسابگرى در هزينه‌هاى زندگى را موجب تنگدستى مى‌داند: «تَرْكُ التَّقْديرِ فِى الْمَعيشَةِ يُورِثُ الْفَقْرَ.» [2]

امام صادق 7 مى‌فرمايد:

اذا ارادَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ بِاهْلِ بَيْتٍ خَيْراً رَزَقَهُمُ الرِّفْقَ فِى الْمَعيشَةِ. [3]

هرگاه خداوند بزرگ براى خانواده‌اى خير بخواهد، رفق در زندگى را به آنان روزى مى‌كند.

رفق در معيشت، آن است كه انسان براى گذران زندگى تدبير كند و به آنچه خدايش روزى كرده، بسازد و پا از گليم خود درازتر نكند.

2. ميانه‌روى در مصرف‌

تدبير زنِ شايسته را مى‌توان در شيوه زندگى‌اش شناخت؛ چنين زنى، اعتدال و ميانه‌روى را الگوى عملى خود قرار مى‌دهد و از آن تجاوز نمى‌كند؛ ساده زيست و كم خرج است؛ از حدّ متعارف و معمول خارج نمى‌شود؛ از امكاناتى كه خدايش داده، درست استفاده مى‌كند. رسول خدا 6 درباره ويژگيهاى چنين زنى مى‌فرمايد:

خَيْرُ نِسائِكُمُ الطَّيِّبَةُ الطَّعامُ، الطَّيِّبَةُ الرّيحُ الَّتى انْ انْفَقَتْ انْفَقَتْ بِمَعْرُوفٍ وَ انْ امْسَكَتْ امْسَكَتْ بِمَعْرُوفٍ فَتِلْكَ عامِلٌ مِنْ عُمَّالِ اللَّهِ وَ عامِلُ اللَّهِ لايَخيبُ. [4]

بهترين زنان شما، زنى است كه غذاى پاكيزه بپزد، خوشبو و پاكيزه باشد، خرج كردن و خرج نكردنش بر اساس معروف (و متعارف) باشد. چنين بانويى از كارگزاران خداست و كارگزار خدا زيان نمى‌بيند.

[1] بحار الانوار، ج 71، ص 347.

[2] بحار الانوار، ج 71، ص 349.

[3] الکافِی، ج 5، ص 88.

[4] همان، ص 325.