نيز مى‌فرمايد:

اعْظَمُ النِّساءِ بَرَكَةً ايْسَرُهُنَّ مَئُونَةً. [1]

زنى كه مخارج او آسان‌تر و سبك‌تر باشد بركتش بيشتر [از ديگر زنان‌] است.

3. پرهيز از اسراف و تبذير

اسراف، به معناى تجاوز كردن از حدّ اعتدال و از گناهان كبيره است. بر اساس روايات، شاخصهاى اسراف عبارت است از:

الف. مصرف به گونه‌اى باشد كه به تلف كردن و ضايع ساختن آن بينجامد، مانند اينكه آب و غذا را دور بريزد. رسول خدا 6 مى‌فرمايد:

همانا ميانه روى كارى است كه خداى بزرگ دوستش مى‌دارد، ولى اسراف را دشمن مى‌دارد تا آنجا كه حتى دور ريختن باقى مانده آب و دور انداختن هسته خرما را ناپسند مى‌دارد؛ چون ممكن است مورد استفاده قرار گيرد. [2]

مقام معظم رهبرى فرمود:

حد و اندازه نگه داريد؛ زياده روى و اسراف نكنيد؛ نعمتهاى الهى را ضايع ننماييد؛ كه متأسفانه بسيارى مى‌كنند. در جمهورى اسلامى، كسانى هستند كه دستشان به نعمتهاى الهى نمى‌رسد، نه به خاطر اينكه كم داريم؛ به خاطر اينكه بسيارى به خودشان حق مى‌دهند كه نعمتهاى الهى را بى‌حساب و كتاب مصرف كنند؛ بى‌اندازه مصرف كنند؛ هيچ ملاحظه‌اى نكنند، هيچ حدى نگه ندارند و حتى نعمتهاى الهى را ضايع كنند. چقدر نان ضايع مى‌شود و از خانه‌ها بيرون ريخته مى‌شود! چقدر لباس زيادتر از اندازه لازم، چند برابر اندازه لازم خريدارى مى‌شود و در خانه‌ها و صندوقها مى‌ماند، براى اينكه يك بار در مراسمى پوشيده شود! اينها اسراف است. [3]

ب. مصرف كردن مال بيش از حد نياز باشد. براى مثال، كسى كه يك خانه يا يك طبقه از منزل نياز او را برمى‌آورد، پولش را در بيشتر از آن مصرف كند.

[1] مستدرک الوسائل، ج 14، ص 162.

[2] بحار الانوار، ج 71، ص 364.

[3] خطبه‌هاِی نماز عِید سعِید فطر، 4/1/1372.