«توسل» از ريشه «وسل» به معناى واسطه قرار دادن چيزى از روى ميل و رغبت است. [1] منظور از توسل اين است كه شخص، انسان صالحى را در پيشگاه الهى وسيله و واسطه قرار بدهد و از خداوند به خاطر مقام و منزلت او خواسته خود را طلب كند.

در قرآن كريم مى‌خوانيم:

(يا ايُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ابْتَغُوا الَيْهِ الْوَسيلَةَ) (مائده: 35)

اى مؤمنان! تقواى الهى پيشه كنيد و براى رهيابى به سوى او، وسيله بيابيد.

در حديثى قدسى «وسيله» به پيامبر و اهل بيت : تفسير شده است‌ [2] و حضرت زهرا (س) نيز در خطبه معروفش مى‌فرمايد:

نَحْنُ وَسيلَتَهُ فى‌ خَلْقِهِ. [3]

ما وسيله خدا در ميان آفريدگانش هستيم.

شفاجويى با دعا و توسل‌

دعا و توسل از عوامل مؤثر در بهبود و بازيافت سلامتى بيمار است و به همان اندازه كه دارو براى بهبود وضع جسمانى مؤثر است، دعا و توسل نيز در بهبود وضع جسمى و روانى بيمار تأثير دارد. افزون بر اين كه در پاره‌اى موارد كه دارو و درمان مؤثر واقع نشده است و پزشكان از معالجه بيمار درمانده‌اند، دعا و توسل و نياز و نيايش به گونه‌اى‌

[1]- مفردات الفاظ قرآن، راغب اصفهانى، واژه وسيله.

[2]- بحار الانوار، ج 94، ص 22.

[3]- شرح نهج البلاغه، ابن ابى الحديد، ج 16، ص 211.