بر نماز در مسجد- كه از مهم‌ترين و ارزشمندترين عبادت‌ها است- برترى دارد. مَرازم بن حكم مى‌گويد:

با محمد بن مُصادف، همسفر بودم. چون به مدينه رسيديم، بيمار شدم، ولى همسفرم مرا تنها گذاشته، به مسجد مى‌رفت. من نزد پدرش شكوه كردم و او هم جريان را به حضرت صادق 7 خبر دارد. امام 7 به دنبال محمّد بن مصادف، فرستاد و به او فرمود: نشستن تو نزد همسفر بيمارت [و مواظبت از او] ارزشمندتر از نماز خواندن در مسجد است. [1]

مرحوم مجلسى در شرح اين حديث، مى‌نويسد:

اين حديث دلالت مى‌كند كه پرستارى از بيماران و انس با آنها بر نماز در مسجد النبى كه فضيلت بسيار دارد، برترى دارد. [2]

امام خمينى (ره) مى‌فرمايد:

اين شغل پرستارى از شغل‌هاى بسيار شريف است و اگر انسان اين وظيفه را با رعايت جوانب انسانى و شرعى‌اش انجام دهد، عبادتى بالاتر از عبادت‌هاى درجه اول انجام داده است. ... پرستارى از بيمار امر بسيار مشكلى است، لكن خيلى ارزشمند است. وقتى انسان با يك بيمار به طور محبّت‌آميز، برخورد كند و برادرانه و خواهرانه مراعات احوال بيمار را بكند و اين كار را براى خود يك وظيفه انسانى- الهى بداند، پرستارى او از عبادات بسيار ارزشمند است. [3]

[1]- وسائل الشيعه، ج 9، ص 400.

[2]- مرآة العقول، محمدباقر مجلسى، ج 18، ص 252.

[3]- صحيفه نور، ج 12، ص 81. (نقل مضمون)