است و از نظر عقل و شرع پسنديده و مقبول مى‌باشد. [1]

بنابر اين منظور ما از تقليد، همين نوع تقليد (\ تقليد مشروع) است كه عبارت از عمل كردن به دستور مجتهد جامع الشرايط در فقه است و به مجتهدى كه انسان از او تقليد مى‌كند «مرجع تقليد» مى‌گويند.

شرايط مرجع تقليد

در امر تقليد بايد از مجتهدى تقليد كرد كه مرد، بالغ، عاقل، شيعۀ دوازده‌امامى، حلال‌زاده، زنده و عادل باشد و نيز بنابر احتياط واجب، حريص به دنيا نباشد و از مجتهدين ديگر اعلم باشد؛ يعنى در فهميدن حكم خدا از تمام مجتهدين زمان خود استادتر باشد. (م 2)

حكم عمل بدون تقليد

اگر مكلف مدتى اعمال خود را بدون تقليد انجام داده باشد در صورتى اعمال او صحيح است كه دست كم يكى از سه شرط زير را دارا باشد:

1 - به وظيفۀ واقعى خود رفتار كرده باشد؛

2 - عمل او با فتواى مجتهدى كه وظيفه‌اش تقليد از او بوده، مطابق باشد؛

3 - عمل او با فتواى مجتهدى كه فعلاً بايد از او تقليد كند مطابق باشد. (م 14)

استفتاءاتى از مقام معظم رهبرى

سؤال 1 - آيا وجوب تقليد يك امر تقليدى است يا اجتهادى‌؟

جواب - اين يك مسأله عقلى و اجتهادى است.

سؤال 2 - به نظر شريف [شما] عمل به احتياط بهتر است يا به تقليد؟

1- ر. ك. ده گفتار، شهيد مطهرى، ص 90-97؛ پيام قرآن، تفسير نمونۀ موضوعى، آية الله مكارم شيرازى، ج 1، ص 346-352.