نكند دچار تشويش شده و اگر انجام دهد شاد است و «وسواس» كسى است كه بر اثر پيدا شدن اين حالت ثباتى ندارد و هميشه در كارها بنا را بر جهت نفى مى‌گذارد.

(ر. ك. احكام آبها، ص 165)

در اين جا به بيان چند استفتاء درباره وسواسى مى‌پردازيم:

سؤال 1- وسواس شرعى چه كسى است و با كثيرالشك چه فرقى دارد و در چه مواردى نبايد اعتنا كند؟

جواب- وسواس شرعى نداريم و كسى كه از متعارف خارج شود وسواسى است و حرام است. (استفتاءات، ج 1، ص 109)

سؤال 2- آيا تفاوتى بين اشخاص وسواسى و افراد معمولى در عمل به احكام وجود دارد؟ يا اين كه آنها هم بايد مانند عرف مردم عمل كنند؟

جواب- وسوسه از شيطان است، جايز نيست به آن اعتنا نمايد، بلكه بايد در طهارت و نجاست و غسل و وضو مثل متعارف مردم عمل كند. (استفتاءات، ج 1، ص 110)

سؤال 3- اين جانب با دانستن اين مسأله كه: «تا انسان يقين به نجاست چيزى نكند، اجتناب از آن لازم نيست» باز هم در بسيارى از اوقات [فكر مى‌كنم كه‌] نجس مى‌شوم و نيز مى‌دانم كه اين احساس بر اثر ناآگاهى و درست نفهميدن مسائل است؛ خواهش مى‌كنم راه شرعى مبارزه با اين بيمارى روانى را بيان فرماييد.

جواب- اعتنا و ترتيب اثر به وسوسه حرام است و به شك‌هاى خود نبايد اعتنا كنيد.

(استفتاءات، ج 1، ص 110)

سؤال 4- اگر لباس آلوده به خون يا منى را بشوييم، ولى پس از تطهير، باز رنگ و اثر آن باقى بماند؛ آيا اين مقدار شستن كفايت مى‌كند؟

جواب- اگر عين نجاست منى يا خون از بين رود و شسته شود، پاك مى‌شود هر چند رنگ آن باقى باشد و از وسوسه اجتناب لازم است. (استفتاءات، ج 1، ص 122)

سؤال 5- اگر شخصى در عبادات يا طهارت و نجاست دچار وسواس شده باشد و زياد شك كند تكليف شرعى او چيست؟

جواب- نبايد به شك‌هاى خود اعتنا كند و اگر اعتنا كند كار حرامى كرده است و هر عمل را بيش از يك بار نبايد انجام دهد و اگر انجام دهد حرام است و هرگاه شك در