رفتن اشكال دارد.

2- كف پا و ته كفش نجس، با راه رفتن روى فرش، حصير و سبزه پاك نمى‌شود. (م 183)

3- پاك شدن كف پا و ته كفش نجس، به واسطه راه رفتن روى آسفالت و روى زمينى كه با چوب فرش شده محل اشكال است، بلكه پاك نشدن اقوا است. (م 184)

4- براى پاك شدن، بهتر است پانزده قدم يا بيشتر راه بروند، اگر چه به كمتر از پانزده قدم با ماليدن پا به زمين، نجاست برطرف شود. (م 185)

5- تَهِ عصا و پاى مصنوعى، نعل چهارپايان، چرخ اتومبيل، درشكه و مانند اينها اگر نجس شده باشند پاك شدن آنها به وسيله راه رفتن محل اشكال است. (م 188)

ب- آفتاب‌

«آفتاب»، زمين، ساختمان و چيزهايى كه مانند درب و پنجره در ساختمان به كار برده شده و همچنين ميخى را كه به ديوار كوبيده‌اند و جزو ساختمان حساب مى‌شود و نيز حصير نجس، درخت و گياه را با شرايط زير پاك مى‌كند:

1- چيز نجس طورى تر باشد كه اگر چيز ديگرى به آن برسد تر شود و اگر خشك باشد بايد به وسيله‌اى آن راتر كنند تا آفتاب خشك كند.

2- اگر عين نجاست در آن چيز باشد پيش از تابش آفتاب آن را برطرف كنند.

3- چيزى مانند پرده، ابر و مانند اينها از تابش آفتاب جلوگيرى نكند. [1]

4- آفتاب به تنهايى چيز نجس را خشك كند نه به واسطه باد و آفتاب مثلًا.

5- آفتاب مقدارى از بنا و ساختمان را كه نجاست به آن فرو رفته [در] يك مرتبه خشك كند. پس اگر يك مرتبه بر زمين و ساختمان نجس بتابد و روى آن را خشك كند و دفعه ديگر زير آن را خشك نمايد، فقط روى آن پاك مى‌شود و زير آن نجس مى‌ماند.

6- مابين روى زمين يا ساختمان كه آفتاب به آن مى‌تابد با داخل آن، هوا يا جسم پاك ديگرى فاصله نباشد. (م 191- 192)

1- شِیشه هاِی معمولِی در و پنجره اگر مانع تابش آفتاب بر جاِی نجس ،نباشد مانع مطهر بودن نِیست. ر. ك.استفتاءات، ج 1، ص 123.