بهتر اين است كه حاكم، جنايت را ملاحظه نمايد و كيفر مناسب را تعيين‌كند، به‌عنوان مثال، اگر كسى را كشته، او را بكشند، يا به‌دار بياويزند؛ اگر به مال مردم دست درازى كرده، دست و پايش را ببرند و چنانچه با حمل سلاح تنها موجب ترس مردم شده، وى را از آن شهر تبعيد كنند. [1]

كيفيت اجراى حدّ محارب‌

1- اگر مجازات صلب (به دار كشيدن) را در مورد محارب اختيار كنند او را زنده به دار مى‌كشند- و نبايد وى را بيشتر از سه روز روى دار نگاه دارند- سپس پايين آورده مى‌شود. [2]

2- وقتى محارب را به شهر ديگرى تبعيد كردند، والى به‌هر شهرى‌كه وى را فرستاده‌اند، مى‌نويسد كه مردم از غذا خوردن، معاشرت، خريد و فروش، ازدواج و مشورت با وى خوددارى كنند و احوط اين است كه مدّت تبعيد او كمتر از يك سال نباشد، هر چند كه توبه كند. درصورتى كه توبه نكند، مدّت تبعيد ادامه مى‌يابد تا توبه كند .... [3]

3- براى بريدن دست و پاى محارب، لازم نيست كه سرقت كرده باشد ... بلكه امام نسبت به كسى كه حمله مسلحانه كرده، اختيار دارد كه دست و پايش را قطع كند و احوط اين است كه ابتدا دست راست و بعد پاى چپ را ببرند. [4]

توبه محارب‌

1- اگر قبل از دستگيرى، توبه كند، حدّ ساقط مى‌شود، ولى حقّ‌الناس از قبيل قتل، مجروح كردن، (دزديدن) مال، ساقط نمى‌شود (يعنى قصاص جنايتى كه كرده از قبيل قتل، جرح يا اتلاف مال به‌عنوان حقّ‌الناس باقى است).

2- اگر پس از دستگيرى توبه كند، حدّ هم ساقط نمى‌شود. [5]

[1]- تحريرالوسيله، ج 2، ص 493، مسأله 5

[2] - همان، مسألۀ 9

[3] - همان، مسألۀ 10

[4] - همان، ص 494، مسألۀ 11

[5] - همان، ص 493، مسألۀ 7