تا خود و اعضاى خانواده به سعادت زندگى نايل آيند. اگر مردى به اين وظيفه خطير اقدام كند، به خوشبختى دنيا و آخرت دست خواهد يافت؛ چنان‌كه امام صادق 7 فرمود:

مِنْ سَعادَةِ الرَّجُلِ انْ يَكُونَ الْقَيِّمَ عَلى‌ عَيالِهِ. [1]

از خوشبختى مرد است كه سرپرست خانواده‌اش باشد.

براى تحقّق اين موضوع بايد دو اقدام اساسى انجام گيرد:

1. توجيه و ارشاد: سرپرست خانواده بايد با تدبير و انديشه، برنامه‌هاى كوتاه‌مدّت و بلندمدّت زندگى را در مسير خوشبختى اعضاى آن طرّاحى كند و ضمن راهنماييهاى دقيق و حساب‌شده با كردار خود نيز نقش الگوى دلسوز و صادق را ايفا نمايد. تعبير عميق و همه‌جانبه قرآن مجيد در اين باره چنين است:

(وَ أْمُرْ اهْلَكَ بِالصَّلوةِ وَ اصْطَبِرْ عَلَيْها لا نَسْأَلُكَ رِزْقاً نَحْنُ نَرْزُقُكَ وَ الْعاقِبَةُ لِلتَّقْوى‌). (طه: 132)

خانواده خود را به نماز فرمان بده و بر انجام آن شكيبا باش، از تو روزى نمى‌خواهيم، [بلكه‌] ما به تو روزى مى‌دهيم و عاقبت نيك براى تقواست.

نظر به اينكه نماز، نماد تديّن و عبوديت در برابر خدا و پيام‌آور وارستگى و اخلاص و توحيد است، مفهوم آيه آن است كه مرد به‌عنوان سرپرست خانواده بايد تمام تلاش خويش را به كار گيرد تا اعضاى خانواده اهل نماز شوند؛ يعنى در صراط مستقيم الهى قرار گيرند، تنها خدا را بپرستند و از او كمك بخواهند تا در مسير نعمت‌يافتگان الهى قرار گيرند و از هرگونه ضلالت و شقاوت مبرّا شوند. به‌گفته امير مؤمنان 7، رسول گرامى اسلام 6 نخستين كسى بود كه به اين آيه، جامه عمل پوشاند؛ خود بهترين نمازگزار بود و خاندانش را نيز به آن فرا مى‌خواند. [2]

2. امر به معروف و نهى از منكر: فريضه مهمّ امر به معروف و نهى از منكر، با شرايط خاصّ خود بر هر فرد مسلمان و در هر شرايطى واجب و ضرورى است؛ ولى مى‌توان گفت‌

[1] وسائل الشِیعه، ج 21، ص 543.

[2] ر.ک: همان، ج 4، ص 30.