فراموش كند روزه است و آب را فرو دهد، يا براى وضو مضمضه كند يعنى آب در دهان بگرداند و بى اختيار فرو رود، قضا بر او لازم نيست. (م 1688)

ب- جاهايى كه قضا و كفّاره واجب است، عبارتند از:

1- اماله كردن عمدى به احتياط واجب.

2- زير آب بردن سر بطور عمد به احتياط واجب.

3- اگر غيراز قى كردن عمدى، جنب شدن و بيدار شدن به تفصيلى كه در مسأله 1630 گذشت، اماله كردن و زير آب بردن سر كار ديگرى كه روزه را باطل مى‌كند بطور عمد انجام دهد در صورتى كه مى‌دانسته آن كار روزه را باطل مى‌كند قضا وكفّاره بر او واجب مى‌شود. (م 1658)

4- اگر به واسطه ندانستن مسأله كارى انجام دهد كه روزه را باطل مى‌كند دو صورت دارد:

الف- چنانچه مى‌توانسته مسأله را يادبگيرد، بنابراحتياط واجب كفاره بر او ثابت‌مى‌شود.

ب- اگر نمى‌توانسته مسأله را ياد بگيرد يا اصلًا ملتفت مسأله نبوده يا يقين داشته كه كه فلان چيز روزه را باطل نمى كند، كفّاره بر او واجب نيست. (م 1659)

احكام روزه قضا

روزه قضايى كه بر عهده انسان مى‌آيد ممكن است از خود انسان، پدر، مادر و يا شخص ديگر- به صورت استيجارى- باشد و هر كدام احكام مخصوصى دارد كه به بيان آن مى‌پردازيم:

^ الف- قضاى روزه خود