نمايد، بايد در همه ده روز نماز را تمام بخواند.

3- چنانچه از اوّل قصد داشته باشد بيش از يك مرتبه به اطراف محلّ اقامت تا كمتر از 5/ 22 كيلومتر برود و برگردد، قصد اقامت، محقّق نمى‌شود و بايد نمازش را شكسته بخواند.

4- بعد از تحقّق قصد اقامت و خواندن نماز چهار ركعتى بيرون رفتن هر روز به هر مدّت كمتر از مسافت شرعى، مانع ندارد. [1]

احكام قصد اقامت‌

1- مسافرى كه مى‌خواهد ده روز در محلّى بماند، لازم نيست قصد ماندن شب اول يا شب يازدهم را داشته باشد و همين كه قصد كند از اذان صبح روز اول تا غروب روز دهم بماند، بايد نماز را تمام بخواند و همچنين اگر مثلًا قصدش اين باشد كه از ظهر روز اوّل تا ظهر روز يازدهم بماند، بايد نماز را تمام بخواند. (م 1336)

2- مسافرى‌كه تصميم ندارد ده روز در جايى بماند، مثلًا قصدش اين است كه اگر رفيقش بيايد، يا منزل خوبى پيدا كند، ده روز بماند، بايد نماز را شكسته بخواند. (م 1339)

3- اگر مسافر قصد كند ده روز در محلّى بماند، چنانچه پيش از خواندن يك نماز چهار ركعتى از ماندن منصرف شود كه در آن جا بماند يا به جاى ديگر برود، بايد نماز را شكسته بخواند و اگر بعد از خواندن يك نماز چهار ركعتى از ماندن منصرف شود، يا مردّد شود تا وقتى در آن جا هست، بايد نماز را تمام بخواند. (م 1342)

4- مسافرى كه قصد كرده ده روز در محلّى بماند، اگر از ماندن منصرف شود و شك كند پيش از آن كه از قصد ماندن برگردد، يك نماز چهار ركعتى خوانده يا نه، بايد نمازهاى خود را شكسته بخواند. (م 1344)

5- اگر مسافر به نيّت اين كه نماز را شكسته بخواند، مشغول نماز شود و در بين نماز تصميم بگيرد كه ده روز يا بيشتر بماند، بايد نماز را چهار ركعتى تمام نمايد. (م 1345)

6- مسافرى كه قصد كرده ده روز در جايى بماند، اگر در بين نماز چهار ركعتى از

1- ر.ک: استفتاءات، ج 1، ص 226 ـ 227 و 230 و 232.